De Staycation Files: 24 uur in Ronse met een peuter (deel 2)

In een kindvriendelijke b&b kan je ook thuiskomen. Vanaf het eerste moment dat we binnenkwamen, zagen we dat het goed was. Een charmant boerderijtje, heerlijk en efficiënt ingericht… We kregen een flashback naar onze avonturen in Coconut Beach, toen we voor het eerst beseften dat ergens zijn ook iets doen is.

We proberen onze kinderen altijd maar ervaringen mee te geven (omdat ze al genoeg spullen hebben), maar soms is een goede uitvalsbasis al genoeg. En de Schapenkop is een toplocatie, een ideale B&B in Ronse voor het gezin, omdat ze het verschil tussen familievriendelijk en kindvriendelijk tot in de perfectie uitvoeren. Daarover later meer, eerst het muziekbos van Ronse…

Het muziekbos van Ronse: dat klinkt als muziek in de oren.

Het was vlak op de middag, rond de 40° graden, dus we aten onze sandwichen met choco op in het Bruulpark in hartje Ronse. Het was een bevreemdende ervaring – en ik denk dat het in elke stad zo was – maar er was werkelijk niemand te zien in het centrum, vele zaken waren zelfs gewoon gesloten. Daarom besloten we maar gauw de koelte op te zoeken van en in het Muziekbos. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we verder niets hadden opgezocht over datzelfde Muziekbos, maar dochterlief had duidelijk verwacht om daar constant “Schipper mag ik overvaren” te horen tussen de bomen of alleszins een ander kinderkweler. Zelf was ik niet anticiperend genoeg om die verwachting de kop in te drukken en terwijl ik nog maar dacht “was ik maar zo anticiperend als de mama,” bleek Joske exact hetzelfde te denken en riep ze luid “ik mis mama”. Een terechte bedenking, want Joske haar mama is een geweldig vrouwmens, straks begin ik ze ook nog te missen en we zijn nog maar 2 uur in Ronse. Ik denk niet dat Joske doorhad dat mijn ene zweetdruppel wel eens een traantje kon zijn.

Dat gemijmer is eigen aan het Muziekbos, zo leert de geschiedenis ons, want eind 19de eeuw stonden boezemvrienden Omer & Pol wat te paljassen in dat eigenste muziekbos, waarop de ene tegen de ander zei: “het zijn hier de Vlaamse Ardennen!” En zo geschiedde de geschiedenis. Persoonlijk ben ik zeer blij met de Vlaamse Ardennen en dit vooral door de taalkundige meevaller van geen Frans te moeten praten. Excuse-me-je, quoi-que-tu-dis en manège-à-trois,… verder kom ik vaak niet in’t Frans, maar dat is in Ronse dus niet nodig.

In het Muziekbos was op de warmste dag van het jaar elke taal overbodig, want het was zelfs in het bos warm. Na een uurtje hielden we het voor bekeken, uiteraard na een tussenstop in de Boekzitting voor drank (Westmalle Tripel) en ijs (iets met chocolade). 

Vreemdgaan in Oudenaarde – de Sportoase

Omdat een spontaniteit plannende vader soms ook gewoon een slecht voorbereide vader is, kwam nonkel Google even helpen. Het zwembad van Ronse was helaas gesloten, dus bleek het dichtstbijzijnde zwembad de Sportoase van Oudenaarde te zijn. Nu, principieel heb ik wel enkele bezwaren tegen sommige harde, commerciële beleidslijnen van Sportoase, maar hey, principieel pragmaticus, er is fris water, een glijbaan en een zeer tevreden dochter. Needless to say zat er meer volk in het zwembad dan dat er bomen in het Muziekbos stonden. 

Het is Top in de Schapenkop

De ware meesters van de familievriendelijkheid, zo zou ik de Schapenkop samenvatten. Zo staat er bijvoorbeeld geen zwembad in de tuin. Dat was wel kindvriendelijk geweest, want kinderen zwemmen graag. Het is echter niet familievriendelijk, omdat er dan gedupeerde ouder heel de tijd badmeester moet spelen. Nee, in de overzichtelijke tuin enkel veilig speelgoed (nu, dat is relatief, want kinderen kunnen altijd verbazen met lompigheid) en een terras met lokale bieren voor de papaatjes. Welverdiend, zo’n lokaal gebrouwen Keun. 

Nog een voorbeeld van de familievriendelijkheid is bv. het kleine toiletje in de gang, discreet (leuk voor de kakker) maar toch zonder deur (handig voor de ouder van de kakker). De volledige inrichting van de kamers (afgescheiden slapen, maar toch dichtbij). Het avondeten (met speciale porties voor kinderen en zonder menu, dus nadenken over de al dan niet juiste keuze is overbodig en da’s maar goed ook, want zoals je weet is keuzevrijheid eigenlijk keuzedwang.) Ook het ontbijtbuffet is tot in de puntjes doordacht. Zo viel ons op dat kinderen alles zelf konden nemen, behalve de scherpe fruitmesjes, die stonden dan weer net dat verdiepje hoger zodat enkel ouders eraan konden. Het zijn zulke kleine ingrepen waardoor ouders zich volledig kunnen smijten op hun band met hun kind, zonder aan alle praktische zaken te denken. Dat is een geweldig gevoel. Buggyvriendelijke wandelingen die vertrekken vanuit de B&B? Zelf uitgestippeld door het gastgezin. Prachtig!

In Ronse ontmoet je gemakkelijk een lotgenoot

En een gedeeld gevoel is nog leuker. Omdat kinderen nog geen sociale Belgische schaamte hebben aangeleerd, maken ze heel snel vriendjes, waardoor hun ouders dat ook doen. En niets is zo leuk als met andere ouders praten terwijl de kinderen goed overeen komen. Zonde dat dit vaak enkel op vakantie gebeurt, want in het dagelijks leven is het even fijn om ervaringen uit te wisselen in plaats van veroordelend te kijken naar een uit de context gerukte opvoedingsscène.

Omdat kinderen nog geen sociale Belgische schaamte hebben aangeleerd, maken ze heel snel vriendjes, waardoor hun ouders dat ook doen

Zelf wou ik gewoon de rest van ons verblijf in de Schapenkop blijven, maar stel dat je toch die ene speciale beleving aan je kind wil geven, dan moét je wel met andere ouders praten. De ervaring leert ons dat tips van soortgelijke/lotgenoten altijd beter zijn dan algemene tips. De man die alles weet, wist dus toch niet alles. Zo vulde mama Nele toch aan dat de Crypte inderdaad koel was, maar niet cool voor kinderen jonger dan 6. Dan maar beter naar Sportoase Oudenaarde, zei ze. We zaten duidelijk op dezelfde ouderlijke golflengte. En op hetzelfde terras. 

Zo ook ‘s ochtends: de gasten stromen de eettafel binnen en zetten zich aan de grote gedeelde tafel. Koffietje hier, koffiekletske daar. Voor je het weet, is het 10u en zit je kleine koter met een papfles in het bakhuis van een lammetje. Ze spreekt er nog van. Ik ook. Is het duidelijk genoeg dat de Schapenkop niet enkel een uitvalsbasis is voor een tripje naar de Vlaamse Ardennen, maar evenzeer een volwaardige bestemming?

De crypte. 16 graden, een audiogids en 2 weegschalen. 

Op de terugweg naar huis stopten we toch even in de Crypte onder de Sint-Hermesbasiliek. Het is er permanent 16 graden, wat al genoeg reden was om de inkom te betalen én blijkbaar is dochterlief helemaal wild van audiogidsen. Enfin, van de toestellen. Op wonderbaarlijke wijze konden we ons bezoek zo rekken tot bijna een volledig uur. De verhalen die opgetekend zijn, waren soms van die aard dat een anticiperende vader als mezelf een duiveluitdrijving vrij vertaalde naar een bad nemen. Op de vraag Waarom er 2 moderne weegschalen in de Crypte stonden, moest ik het antwoord schuldig blijven. Mamaatje had er ongetwijfeld een antwoord op geweten en dat was een duidelijk teken dat we snel naar huis moesten. Niet om er iets te doen, wel om er gewoon te zijn.