De Staycation Files: 24 uur in Ronse met een peuter (deel 1)

“Het is heel leuk.” Zo luidde het kaartje van mijn neefje die voor het eerst op boerderijkamp ging. Simpel. De koning van de efficiëntie. Ik plande diezelfde week een vader-dochter-uitstapje naar De Schapenkop in Ronse. Het verdict: ondanks de warmste dag van het jaar was het bij ons ook heel leuk.

Ik ben echter geen 7 jaar, dus hoog tijd voor een iets uitgebreider verslag in twee delen, doorspekt met weetjes over Ronse, het verschil tussen kind- en familievriendelijk, wat je best kan doen in Ronse met kinderen, over van gedachten veranderen en overpeinzingen, over reizen in eigen land: kortweg, de Staycation files: Ronse!

Ronken onderweg naar een weekendje Ronse met kinderen

We gaan even terug in de tijd, zoals Charlotte dat ook zo mooi doet in haar nostalgische verhaal over een weekendje De Haan. Ik had nog haar en geen kinderen. Typisch het soort mens dat een duidelijk beeld over opvoeden heeft. Verveling. Een kind moet zich kunnen vervelen. In de auto geen DVD-spelers, gsm’s of iPads. Nummerplaten tellen, “ik ga op reis en neem mee” spelen of naar de exquise muzieksmaak van papa luisteren. Dat moeten ze doen. Dat komt de dankbaarheid jegens de bestemming ten goede. Hoe saaier de rit, des te beter de bestemming.

Flashforward. Juli 2019. Ik heb geen haar meer, wel 2 kinderen. We gaan op reis en we nemen mee: slechts 1 kind en een DVD-speler. Sindsdien ben ik uit principe pragmatisch. Het is de warmste dag van het jaar, gaan we wel slapen in een hoeve met ons kind? De principiële betweter in mij zou zeggen dat het overal warm is en dat het vroeger ook allemaal zonder airco was. De kinders moeten dat leren. Daar worden zij hard en de maatschappij beter van. De principiële pragmaticus in mij had ondertussen al een ventilator in de koffer gelegd, je weet maar nooit. 

Naast de principici en de pragmatici heb je volgens Leuvense Legende Big Bill eigenlijk maar twee soorten mensen in’t leven: Drinkers en Dansers. “Zelf ben ik een danser”, zei hij luttele seconden voor hij bezopen aan de toog in slaap viel. In de categorie ouders heb je dan weer de planners en de impulsbeslissers. Ook daar ben ik dan weer een ongezonde mélange van, een soort van man die spontaniteit inplant. Puur uit pragmatisch principe. 

Naast de principici en de pragmatici heb je volgens Leuvense Legende Big Bill eigenlijk maar twee soorten mensen in’t leven: Drinkers en Dansers. “Zelf ben ik een danser”, zei hij luttele seconden voor hij bezopen aan de toog in slaap viel.

Door niet trouw te blijven aan de theoretische zelf, was de heenrit een aangenaam anderhalf uur. Heerlijk rijden langs de E429, dochterlief naar een film aan’t kijken en ik maar naar die steengoede muziek luisteren. Ooit zal ze me dankbaar zijn voor die goede smaak. Ok, daags voordien was een rit Aarschot-Wezemaal nog uitgedraaid op een endless repeat van “schipper mag ik overvaren,” in zo’n gekweelde versie van absurd hoog zingende kindjes. Om maar te zeggen dat ik blij was dat ik eens naar mijn muziek kon luisteren. En hop, het laatste half uur doet de dochter nog een dut ook. Beter kon het haast niet beginnen. Al ronkend naar het mooiste van Ronse in de Vlaamse Ardennen.

Het belevingscentrum van Ronse: de man die alles weet

Pijnlijk soms hoe driejarigen meer vertrouwen hebben in willekeurige vreemden dan de bloedeigen vader. Nadat we het belevingscentrum van Ronse verlieten, ging ik nog even op zoek naar een bank om geld af te halen. Je weet nooit dat je ergens noodlotgewijs ijsjes moet kopen? Ik vond geen bank. Joske zei: “vraag het toch gewoon aan die meneer? Die weet alles.”

Niet dat hij zijn kennis een halfuurtje daarvoor op arrogante wijze had geëtaleerd hoor, neen, wat een aimabel man. Deze papa had namelijk gepland dat de namiddag spontaan mocht worden ingevuld door de mensen van het belevingscentrum. Goed gepland he!

Laat ons eerst nog iets zeggen over het belevingscentrum zelf. De cynicus in mezelf zou toch wijzen op het feit dat het wat raar is om het woord beleving er expliciet in te vermelden, zo van “jaja, hier in Ronse valt echt iets te beleven hoor!” Ook in deze kwestie had ik me weer royaal vergist, er viel namelijk heel wat te beleven, zelfs voor een man die van wielrennen noch textiel houdt, met een dochter die niet eens kan fietsen en enkel blinkende kleren wil aandoen. Onze favorieten: de bescheiden uitkijktoren (Ronse is dan ook een stad met uitzicht, aldus hun baseline), het verhalenhokje met de VR-bril en de man die alles weet.

Slapen in de Schapenkop – een kinderboerderij in Ronse

“Hallo, wij gaan vanavond in de Schapenkop slapen, maar willen graag deze middag nog leuke dingen doen,” aldus de spontaniteit plannende vader, “liefst dus iets binnen, met water en/of met ijsjes.”

…de Fiertel is ook een jeugdverblijfcentrum waar ik ongetwijfeld ooit heb gelogeerd en meer nadacht met mijn flieter dan met mijn boerenverstand. Soit,…

Nou, een moeilijke noot om te kraken, want wie Ronse zegt, zegt Vlaamse Ardennen en die zegt meteen ook legendarische wielertochten. Toch kregen we een speciale familiebundel mee. Helaas was het zwembad van Ronse net gesloten, dus werd Provinciaal Domein De Gavers terecht getipt als waardig alternatief. Een bezoek aan het muziekbos zou eveneens soelaas kunnen brengen, want een bos is fris én in nabijgelegen afspanning de Boekzitting zijn er ijsjes. Andere ijsjes – de beste ijsjes van Ronse – tipte hij in Ronse Centrum zelf: Artisanne, gelegen in de Peperstraat, het horeca-straatje van Ronse. Laatste tip was de Crypte onder de Sint-Hermesbasiliek. Gegarandeerd 16°C daar. Tempting. Er is ook een zoektocht voor grotere kinders.

De Fiertel: Een stukje geschiedenis over Ronse

Toen de man die alles wist vertelde over de Crypte viel ook de term “Fiertel.” De geile, dyslectische puber in mij dacht meteen aan flieter en dat was deels waar, want de Fiertel is ook een jeugdverblijfcentrum waar ik ongetwijfeld ooit heb gelogeerd en meer nadacht met mijn flieter dan met mijn boerenverstand. Soit, de Fiertel is -en nu geef ik graag een streepje lokale geschiedenis mee die ik oprecht interessant vond- de ommegang ter bescherming tegen zotheid. De Bommels (met koning, sleutelovergave en stoet) is voor Ronse wat Carnaval voor Aalst is, wat de Gentse Feesten voor Gent zijn of het Ros Beiaard voor Dendermonde. De niet Oost-Vlaamse voorbeelden vult u zelf maar aan. Ik denk spontaan aan Dancing Highstreet voor Gertje Verheyen.

De Fiertel is een jaarlijkse ommegang voor Sint-Hermes, patroonheilige van de geesteszieken. Iedere Ronsenaar die een beetje bij zijn verstand is, wandelt op de Zondag na Pinksteren een veredelde kroegentocht van 30km rond Ronse. Enfin, dat is heel kort door het bochtje samengevat, ga zelf de uitleg maar eens vragen. 

Qua minimale voorbereiding, lijkt het belevingscentrum van Ronse voorlopig een bijna maximum aan output te hebben voorgeschoteld voor een weekendje Vlaamse Ardennen met kinderen. Of de tips ook hitte-proof zijn, leest u later, in deel twee van de Staycation files.

---

Lees ook het verslag van Yannick en Charlotte over hun weekend in de Vlaamse Ardennen – het Wandelwalhalla