Dansen op het water in De Haan: een surfkamp in België

De zon is al aan het zakken en kust met haar oranjerode lippen bijna de horizon. In dit goudgloeiende decor neem ik nogmaals een stevige aanloop en laat mij zachtjes door het witte schuim glijden. Kopje onder, proestend, dansend op het water. Ik ben negen jaar en heb vanmorgen na wekenlang zeuren eindelijk dat bodyboard gekregen, met twee blinkende dolfijnen en een ultrakitscherige palmboom op. Twintig jaar later nog steeds een van mijn mooiste jeugdherinneringen: vakantie aan zee.

Twintig jaar later en ik vergeet steeds meer en meer wat spelen is. Tot ik de zee weer kan ruiken. Die witte zandduinen geven instant goesting om er door te hollen en hazensprongen te maken tussen het scherpe helmgras. De wijdse dijk gilt om met een gocart tussen dagjestoeristen en bejaarden te zwalpen, luid bellend en gibberend. En dan de zee, niet parelend blauw maar grijs-groen met schuimende koppen. Rennen, aanlopen, duiken! Head first. Ik ben weer negen jaar.

Geen zin in een vakantie in België? Ontdek een surfvakantie in Taghazout!

Weekendhuisje aan zee voor de ganse familie: van schoonmoeder tot schoothond.

Meer dan een maand lang huren oma en opa een appartement met bijna-zicht-op-zee. De lift geurt naar zwetende zonnecrème en oudbakken zandtaartjes, naar meegesmokkelde schelpjes en verwaaide papieren bloemen. We schuiven aan tafel om mee die berg garnalen te pellen, op het terras drinken we sjiek fruitsap uit een champagneglas en knabbelen op zoutjes die op visjes en sterretjes lijken. Ik ben zes en denk dat dit het leven is.

Bijna vijfentwintig jaar later rij ik met grote glimlach de slagboom van Sunparks in De Haan voorbij. Juist, hier brachten we ooit-eens-vroeger een paasvakantie door. De witte huisjes, groene hagen en rode daken, de blauwe en groene roetsj-buizen die rond het subtropisch zwemcomplex kronkelen, de minigolfbaan en bosweg naar de duinen. Ik snuif diep de nostalgie op.

Naar de zee ga je niet alleen. Naar de zee gaan betekent: neefjes, nichtjes, tantes, nonkels, de vriendin van je tante, de bomma en de bompa, de schoonmoeder, de schoothond, de kleinkinderen. Het is een maand van komen en gaan, van bedden die gedekt worden en rumoerige ontbijtjes samen aan tafel.

Dus nemen we nu ook fijn familiegezelschap mee op nostalgisch weekend naar De Haan. De moeder en stiefvader uit Engeland, de broer, schoonzus en kleine neefje Sep uit Edegem en m’n mama uit mijn jeugd. Zoals het hoort huren wij ook een grote gocart voor z’n achten, eten we druppende ijsjes op den dijk, doen we aperitiefjes in de zon en wiebelen we met onze tenen in het zand bij ondergaande zon.

Surfinitiatie voor beginners of: dansen als een olifant op het water

Terug naar mijn blinkend bodyboard en schuimende Noordzee. Fier als een gieter en gelijk de ‘echten’ draag ik mijn surfplank onder mijn arm naar de zee. ‘Net echt’ denk ik en glim van trots. Ik trek de golven in waan mij de meest begaafde surfer die het Belgische vasteland ooit gekend heeft. Golf na golf glij ik vlotjes weer richting strand. Ik zwaai naar de familie op het strand, maar ze zwaaien na golf 27 niet meer terug. We zijn de laatsten op het strand en mijn zus krijgt het koud. De parasol staat al tegen de frigobox, de handdoeken netjes uitgeschud en opgerold. Emmertjes opgestapeld, de zandvormpjes uit hun strandgraf gevist. Het is tijd om naar huis te gaan, maar ik ben nog niet moe. 

Dat ik geen elf meer ben, blijkt al snel tijdens onze surfles in de nieuw-blinkende surfclub Surfing Elephant. Aarzelend stap ik op de golven af – euh mannekes, gaat dat niet een beetje te koud zijn? – en denk aan mijn versgewassen haar dat liever niet kopje onder wil gaan. Maar opeens doet de zilte zeegeur mijn herinneringen ontwaken en zet het mijn lijf in de speelmodus. Ik ren de golven in, duik head-first het frisse zomerzeewater in en laat mij opslokken door de golven.

Op weekend vlakbij, uitwaaien aan de Noordzee

Ik glij misschien minder gezwind door de golven dan toen, kreun bij het bergop fietsen met onze loodzware gocart en rem gillend af in elke bocht. Maar de Belgische kust blijft mijn hart verwarmen. Het is een weinig-exotisch maar wel-vlakbij toevluchtsoord om je gedachten te laten wegdrijven en even weer kind te zijn. Ik knabbel op een zouten nootje dat ik bij mijn pintje kreeg op het terrasje op de dijk en denk: dit is het leven.

---

Tips voor een weekend aan zee in De Haan

• Het kind in je naar boven halen en gaan spelen in een surfclub. Bij Surfing Elephant kan je initiaties golfsurf, SUP of kitesurf volgen. Houden jij en de bomma het liever droog? Plant je voor de grote vensters van de turbogezellige club en kijk met een café latté hoe de rest lustig kopje onder gaat.
• Ijsjes eten bij Ijs René na een wilde go-cart sessie door de smalle straatjes van het stadscentrum
• Gegrilde steak of verse vis smullen in het klasse-restaurant Bleu Chaud
• Een bezoekje brengen of verblijven in Sunparks De Haan, zeker een aanrader met een bende jong grut erbij
• Terugreizen naar de Belle Epoque in de Concessiewijk met schattige huisjes en het authentieke tramstation in De Haan of tijdens de Trammelant-feesten begin augustus
• Wandelen over het strand van De Haan, helemaal tot in Wenduine en met de kusttram weer terug
• Of de Kustwandelroute volgen van aan de Spioenkop in Wenduine, door duinen en bossen tot in het centrum van De Haan
• Zeerover spelen in de uitgestrekte duinen van natuurgebied De Kijkuit