Waarom een huis kopen niet het einde van de wereld is

“Gohja, reizen zit er bij ons niet meer in, wij hebben een huis gekocht.” Als je tot de club van de ruime dertigers hoort, heeft deze zin al zeker eens het hamertje op je gehoorsaambeeld doen daveren.

Kopen van een hoop bakstenen met een groendak erop en hoogrendementsglas erin blijkt een sociaal aanvaardbaar excuus om je rustig op het nieuwe bangkirai terras te nestelen en dan maar te genieten van het exotisch ogend palmboompje in de bijpassende plantenbak.

Huizen bouwen, kinders maken, het klimaat redden, carrières jagen, het huis houden, de hond uitlaten en de was doen. Afgeschafte woonbonussen, registratierechten, regenwaterrecuperatiesystemen en thermowood gevelbekleding. Terwijl je wel heel graag wil reizen of op vakantie gaan elders.

Niets is gratis uiteraard, maar duur hoeft er-even-tussenuit heus niet te zijn. Wachtend op onze bouwaanvraag, waarvoor het Leuvense schepencollege graag honderd-en-vijf dagen lang de tijd neemt om het rustig met een koffietje op haar terras door te lezen, ontdekten we een feestdag in augustus die mits een klein bruggetje in onze ogen een volwaardige reis deed opdoemen: vier dagen om de wijde wereld in te trekken!

Ook wij investeerden blijkbaar in bakstenen van goud en dragen maandelijks een heerlijke hoop geld over aan onze vrienden van het bankkantoor. Vereiste 1: goedkoop. Vier dagen is goddelijk lang maar niet overdreven. Vereiste 2: dichtbij. Liefst geen triljoenen CO2 de dampkring injagen. Vereiste 3: zonder het vliegtuig. En vereiste 4: niet de bestemming die telt, wel het onafhankelijk zijn van veel geplan en gedoe. En dit is het geworden.

Op roadtrip door de Franse Alpen

Dat ge het niet altijd ver moet gaan zoeken, roepen wij al even van onze te renoveren dakpannen. Wij steken al graag eens menig oceaan over, maar stiekem warmen wij ons hart nog het meest aan onze buren. Dat is lekker makkelijk, minder exotische insecten met ook aanzienlijk minder gruwelijke poten, geen paspoortcontroles of ook niet meteen uw voetafdruk verpletterend op onze aardbol te laten neerkomen.

We zijn midden augustus en de regen maakt van onze werf een soort van wellness-zwemvijver vol modder, nochtans nergens te bespeuren op de bouwplannen. Het Zuiden is dus waar we heen moeten en dus rijden we naar beneden, via Luxemburg het Franse rijk binnen. Onderweg maken we de eerste stop in de Ardennen in het knoeste Rochefort en schuilen we onder het afdak van ons busje met een haastig meegegraaide zak zoute chips en een restje rode wijn.

Volkswagen California: een update van het mooiste icoon der roadtrips

We zijn op roadtrip met het icoon der roadtrips, zij het in een nieuw blinkend jasje: de Volkswagen California. Deze uit de kluiten gewassen dame heeft zowat alles waar de moderne kamperende meerwaardezoeker van kan dromen: slaapplek voor vier personen, of als je met z’n tweeën bent kan je ‘s avonds lekker kiezen of je on top gaat of liever beneden blijft, een fikse keuken met gasfornuis en een koelkast waar best wel veel flessen wijn en pintjes in passen, tot en met een douche en op maat gemaakt terrasmeubilair dat zomaar in de zijdeur past.

In Canada tuften we nog rond met Jenny, de grootmoeder van de California. Toen werden we al helemaal verliefd op dit kleine huisje. Het is een roadtrip met een gouden randje. Ik kan er niet aan doen, maar ik krijg enkel goesting om deze blok metaal dood te knuffelen. Het is oh-zo-heerlijk trippen met deze vrouwtjes. Je hebt altijd en overal alles bij en je kan dus eender waar stoppen.

Ik heb goesting om al mijn kleren in de lucht te gooien en poedelnaakt de Alpenweides in te rennen en daarna nooit meer iets anders doen in mijn leven.

Koffie zetten met zicht op een ijsblauw stuwmeer of op de top van de Col de l’Iseran. Luifel uitschuiven en stoeltjes uitklappen en van rosé-aperootje doen aan de rand van het bos. Een blik soep opwarmen en terwijl een rondje Yahtzee dobbelen, lekker warm tussen de dampende ruiten. Lampjesslingers, gekleurde matjes, een cactus op het dashboard. Ik heb goesting om al mijn kleren in de lucht te gooien en poedelnaakt de Alpenweides in te rennen en daarna nooit meer iets anders doen in mijn leven. Ik voel me vrij. Zelfs met dat bakstenen blok aan mijn been.

Onze vierdaagse route van België naar de Franse Alpen en terug

• Een snelle stop in Rochefort om een hapje te eten
• Doorrijden naar Metz en een rustig plekje zoeken in het veld voor een verkwikkend dutje
• Opstaan en Chamonix ingeven als volgende stop. Dorpje doorlopen en brunchen in een Frans bistrootje. Ideaal vertrekpunt voor een stevige daghike of een ritje met de kabelbaan. Awe-momentjes met zicht op Mont Blanc incluis!
• Doorrijden richting Beaufort en het Lac de Roselend. Probeer voor valavond aan het meer te zijn om een slaapplek met zicht op helblauw te scoren.
• Verder de bergen en natuurparken intrekken en door de Vanoise rijden. Menig wielertoerist joelend aanmoedigen door het open raampje op de Col de L’Iseran en met een zak chips van de uitzichten genieten zonder te zweten. Loves it. Toppizza eten in het middeleeuws aandoende Bonneval-sur-Arc en dan weer de col oprijden, op zoek naar ondergaande zon en nachtrust.
• Opnieuw afdalen en richting Aix-les-Bains trekken. Afschuwelijk druk en toeristisch, maar ideaal voor een snelle duik en verkwikkende Carlsbourg-lunch. Op zoek gaan naar de riviermonding van de Rhône en daar per ongeluk op het aller-aller-mooiste kampeerplekje stuiten, helemaal alleen aan de oevers van een zachtblauwe rivier. Tijd voor boekskes, voetbal streamen en een snel bloot wasje in het water. Kampvuur in gang steken en de sterrenhemel zijn romantisch ding te laten doen. Zalig.
• Opstaan, opkramen, zeuren of je niet nog een dag mag blijven en dan toch stilaan de lange tocht weer naar huis aanvatten. Met een koffer vol vin, pain en Carlsbourgkes om het nomadisch leven toch nog even te kunnen proeven.

Waar kan je nog wildkamperen in Frankrijk?

Belangrijk is om het onderscheid te maken tussen wildkamperen en bivakkeren. Het eerste mag helemaal niet en gaan we hier dus ook niet promoten, het laatste is toegestaan en kunnen we alleen maar toejuichen.

Ontdek hier alles over Wildkamperen in Europa.

Dat betekent dat je in Frankrijk ergens de nacht mag doorbrengen tussen 19h en 9h, zolang je de omgeving niet lastig valt en er maximaal één nacht blijft. Zie je een fijn plekje op privéterrein, gewoon even aankloppen bij de boermans en netjes vragen of je er je tent of campervan mag opslaan.

Kamperen in Europa: de beste plekjes vind je zo

Tegenwoordig bestaan er vele hulpmiddeltjes op je smartphone om de betere kampeerplek te scoren:

• Park4Night: een (misschien al iets te) populaire app om bivakplaatsen voor 1 nacht te vinden. Superhandig, spots zijn makkelijk terug te vinden via coördinaten en er zelfs in-app routebegeleiding mogelijk. Gebruikers voegen hun favoriete plekjes toe, inclusief foto’s en degelijke beschrijving. Heb je de onze al gevonden?
• Gamping.com: de Airbnb voor kamperen waarop locals hun tuin of veld openstellen voor bezoekers, mits kleine bijdrage. Heel betaalbaar en vaak krijg je er nog een douche of toilet bovenop.
• Campercontact: een app die een overzicht biedt van meer dan 30.000 kampeerplaatsen in Europa waar je je campervan kan voorzien van water en elektriciteit. Misschien niet de meest idyllische oorden, maar wel praktisch als je lang on the road bent.
• Google Maps: ‘duuh’ zul je denken, maar zo scoren wij nog het vaakst dat ene remote plekje waar echt niemand anders is. Google maps openzwieren, het terrein in de buurt in kaart brengen en op zoek gaan naar veldwegjes naast de rivier. Avontuur verzekerd, een portie geluk noodzakelijk.
• En uiteraard: Kamperen met Soms Ook Heimwee, onze pagina boordevol off-the-grid camping tips.