In het rijtje der dingen waarvan ik dacht ze nooit luidop te durven zeggen, komt dit jaar: ‘Eindelijk winter zeg!’ te staan. Dit zomerkind haalde opgelucht een frisse neus tot de vrieslucht mijn longen vulde en ik tevreden weer een wit wolkje uitademde. Eindelijk winter. Geen betere plek om mij ongegeneerd aan de eerste winterse gezelligheid & feeërieke kersttafereeltjes te laven dan in de beboste bergen van de Vogezen.
Het moet gezegd: de zomer had lang genoeg geduurd – zeg ik dat nu echt? Want wat is de winter mooi. Net als de eerste warme zonnestralen, geeft het kelderen van het kwik ons zin om in te pakken en weg-wezen. Het type weekend waarin je snel de kofferbak vol essentiële – en iets minder essentiële zaken – gooit, nog snel dat paar wandelschoenen en thermos achteraan en na een avondje doorrijden al in een andere wereld staat: dat zijn de Vogezen. Een verademing op een zucht.
Een weekendje weg, vlakbij en toch ver weg
De Vogezen mogen zich trots en wel tegelijk een departement en een middelgebergte noemen in hare koninklijke hoogheid Frankrijk. Iets bekender is misschien de Elzas, Alsace en français, dat dicht tegen de hoge ruggen van de Vogezen aanleunt en er bijna deel van uit maakt. Maar de Elzas zijn dan weer een culturele regio en ‘collectivité territoriale’, zelfs wij Belgen snappen deze ludieke doch complexe politieke administratie nog niet helemaal. Belangrijker is: wij weten ze nu liggen, die Vogezen!
Vanuit het Leuvense Hageland een uur of vijf te dieselpaard, dat is ergens tussen de aperitief en de hapjes vertrekken en toekomen voor de klok middernacht slaat. Ook wel: een perfect recept voor dutjes op de achterbank en weinig gezeur. Hoe heerlijk is dat toch, gewoon even de grens over wippen en je toch ver weg voelen. De luxe van Europa en pal in het hart ervan wonen.
Langs boomtoppen razen & in boomhutten slapen
Nog mooier aan wonen in Europa, is de jaarlijkse dans der seizoenen. In de herfst is ze op haar mooist, wanneer de zomer van de takken naar beneden dwarrelt. Het is al te lang geleden dat de winter haar witte tapijt kon uitrollen en de wereld net dat toontje lager doet klinken. Misschien daarom maakte mijn hart dat kleine sprongetje toen we ‘s ochtends wakker werden en vanuit het kleine huttenraampje een witwollen deken op de grond zagen. Juist ja, winter, zo zag je er uit!
Je kan mijn verwondering ook zeer naïef noemen, aangezien we ons weekend doorbrengen in La Bresse, wintersportwalhalla in hoog-Frankrijk, en ze hier niet vies zijn van een spatje sneeuw. Je hoeft er gelukkig geen fervente skiër of snowboarder te zijn – zijn we alledrie (nog) niet – om er je avontuurlijk hartje op te halen. La Bresse staat ook bekend voor het avonturencentrum Bol d’Air. Hier zoef je meters lang door de hoge boomtoppen met de Fantasticable zipline of klauter je langs avontuurlijke parcours en zoektochten door het dichte woud. Springen, lopen, klimmen en tuimelen, hier mogen de grote mensen weer spelen.
Meer dan spel en avontuur kan je op het terrein van Bol d’Air ook authentiek overnachten in hun charmante accommodaties, deed me wat denken aan slapen in een luchtbel in België. Met ronkende namen zoals ‘Le Grenier de mon Père’ of ‘La Cabane du Pêcheur’ zetten ze de puntjes op de ‘i’ in tiny houses, het zijn werkelijk stuk voor stuk unieke plekken om onder de warme wol te kruipen ‘s avonds. Van stevige blokhutten tot schijnbaar zelf getimmerde hutjes, bijna balancerend op een dikke tak en enkel bereikbaar via een wiebelende hangbrug. Tot in het detail nemen ze je mee in het verhaal van jouw hutje of gite, met ‘s ochtends een ontbijt geserveerd in picknickmand alsof een Franse kabouter deze tot aan je deur bracht. Een krakende croissant en een stevige zwarte koffie, ideaal om het inwendig kacheltje te stoken en eropuit te trekken.
Kaas, kaas én kaas!
Een houten blokhut en knisperend vuur, dat smaakt pas echt na een dag stappen. Geen outdoorsfeer zonder klonters modder op de mat en verkleumde kuiten. We zitten dan ook in ‘Massif des Vosges’, een prachtig berggebied met letterlijk hoogtepunt de ‘Grand Ballon’ op 1424 meter. De ganse regio is bezaaid met steile wandelpaden, langs wouden en meren, kastelen en watervallen.
Geen Frankrijk zonder culinair genot uiteraard, de keuken van de Vogezen is er eentje om je lijf snel mee warm te krijgen. Elke geur die bij me opkomt wanneer ik droom van winterse sferen, belandt hier gezwind op je bord: rijke, romige kazen, kraakvers brood en geschoten wild. Hier doop je ongegeneerd aardappelen en friet in een grote pot gesmolten kaas, of schraap je dikke plakken raclette op een stevig stuk brood naast een charcuterieplank. Genietend van een glas wijn de donkere nacht in staren op een deuntje van haardvuur-geknisper. Ik denk dat je mij nu wel begrijpt: Eindelijk winter.
Wat doen & zien in de Vogezen
- Wandelen in Hohneck (de grote berg) langs de Route des Cascades of Route des Chateaux
- De elfenhuisjes en nachtwacht van de Kerstmarkt bezoeken in Turckheim
- Raclette! Gesmolten kaas doppen & soppen in Munster
- Ziplinen en bungee springen in Bol d’Air, La Bresse
- De hoge toppen van de Grand Ballon beklimmen
- Naar beneden roetsjen op de vele skipistes
- Wandelen langs de vele meertjes
- Een lokale wijnhandel bezoeken
- Een confectionery bezoeken
- Het High-Mine museum doorgronden
- Of gewoon: met z’n twee, het gezin, vrienden of familie een gezellige plek in het bos huren en gezelschapsspelletjes spelen tot de zon weer opkomt
Meer informatie & praktische links over wat te doen in de Vogezen
- https://www.massif-des-vosges.fr
- https://www.instagram.com/massif_des_vosges/
- https://www.youtube.com/channel/UCUWUK1pxscAfXX5JQ8-LNVQ
- https://www.bol-d-air.fr
- https://www.vallee-munster.eu/fr/
- https://www.auberge-jeandzoure.com/
- https://www.domaine-longemer.com/fr/
- https://gourmand-art.com
- https://www.bol-d-air.fr/fantasticable-vosges-fantasticable_32_55
- Handige tip: dit zijn de 7 beste plooibuggy’s om te reizen