Oostende: een ontmoeting met een oude vriend

Ja, ik ben een van die simpele zielen die zich perfect kan vermaken aan de Belgische kust. Noem mij maar een premature bomma, ik kan er niets aan doen. Elk tripje naar de zee doet mij giechelen als een kind en brengt me terug naar hoe ik met mijn ouders mijn jeugdige jaren de zomers doorbracht. Of het nu De Haan , Bredene of Oostende is.

Wanneer je hier door de blog scrolt, ben je waarschijnlijk al veel interessantere dingen tegengekomen, zoals spannende safari’s of wildkamperen in het uitgestrekte Scandinavië. Ikzelf ben nog niet zo’n avontuurlijk reiziger, dus mijn reisportfolio spreekt minder tot de verbeelding. Toch wil ik hier de pracht van mijn favoriete kuststad bezingen: Oostende. Klinkt niet zo glamoureus als bijvoorbeeld Parijs, maar het is evengoed city-trip materiaal. Bovendien is de stad gesluierd in een sterk gevoel van nostalgie. Elk bezoek roept een vertrouwd gevoel op, alsof ik heb afgesproken met een vriend die ik in jaren niet meer heb gezien. Bij onze reünie kan ik er altijd op rekenen dat deze kompaan mij trouw opwacht tussen de duinen en zilte zeelucht.

Het zoute water zien klotsen vanuit je slaapkamer

Laten we eerst in de stemming komen. Zing met mij mee: ‘En dan zitten we hier in het oude strandhuis…’ Goed, dat liedje krijg je deze week ook niet meer uit je hoofd. Gelukkig zaten we helemaal niet in een oud strandhuis, maar in het majestueuze Thermae Palace hotel! Een goede stap in de richting om mijn sentimentele beeld van Oostende een beetje op te blinken. Eindelijk kan ik eens binnen piepen in dat bombastische zuilenspel waar ik al ontelbare keren voorbij ben gereden met de gocart. Aan de binnenkant is het even elegant ingericht als je zou verwachten van een voormalig koninklijke badplaats. Het indrukwekkende historisch gebouw is dan ook gevuld met authentieke art-deco-meubelstukken en -lampen van een kleine eeuw geleden. De architectuur -of kunstliefhebber voelt zich hier dus onmiddellijk thuis. Nadat je dan genoeg hebt rondgekeken, kan je je rustig met de beentjes omhoog in je ligstoel neerstrijken op je eigen terras, met zicht op het water. Zeker een aanrader om je weekendje aan zee te pimpen.

Krokante viskes en piratenschepen

Ik ben niet het type toerist om ergens in een strandstoel te plakken en een boekske te lezen. Daarvoor ben ik veel te nieuwsgierig naar de geheimen die schuilen in de betonnen muren van een grote stad. We trokken dan ’s ochtends maar direct richting Oostende City om op de vismarkt van lekkere hapjes te smullen. Een beetje zoals op de kermis, maar in plaats van frietjes en churros krijg je een bakje calamares en gefrituurde kabeljauw. Evengoed vettige snacks, maar je kan toch doen alsof het gezond is want er zit vis in.

Wanneer de zeemeeuwen net too close for comfort kwamen, gingen we verder naar De Mercator, een bombastische driemaster die als lelijk eendje tussen de spierwitte zeilboten ligt te dobberen. Ondanks het opvallende uiterlijk, is het van naderbij bekeken eerder een prachtige zwaan. De schitterende houten constructie, gemaakt met het beste vakmanschap van de 20ste eeuw, laat een zekere indruk na. Aan boord van het museumschip is het een doolhof van deurtjes en touwen om je doorheen te wurmen en vraag je je af wat voor piraten-avonturen zich daar hebben afgespeeld. Hier kan je een uur of twee vullen, dus het is zeker een detour uit een overbevolkte winkelstraat waard.

Het strand is slechts decor

Je vraagt je ondertussen waarschijnlijk af: en het strand dan? Ja oké, het strand. Dat ligt daar. We zijn daar tijdens onze trip wel eens met onze tenen in gaan wriemelen, maar dat was eigenlijk eerder uit gewoonte. Ik heb persoonlijk niet zo’n emotionele band met dat zanderig stuk ellende met water dat altijd veel te koud is en meeuwen die als aasgieren boven je hoofd cirkelen. Het gaat mij meer om de nostalgische beleving errond, voorbij de dijk. Wat mij charmeert is de lange treinreis met vrienden, de gezellige winkeltjes om in te rommelen en ’s avonds een lekker stuk vis op mijn bord.

Toch weet mijn jarenlange vriendschap met Oostende mij steeds te verrassen. Zo zijn we na wat doelloos ronddwalen op het Leopoldpark gestoten. Het verfrissend stukje groen is het een gezellige zitplek als je aan de ontembare toeristenmenigte op de zeedijk wil ontsnappen. Nog belangrijker, tussen de sierlijke planten en struiken zit een fantastische minigolf verstopt. Ja, mijn simpele ziel is ook een grote fan van de meest toegankelijke en eenzijdige sport die er bestaat. Toch raad ik deze minigolfbaan aan iedereen die luisteren wil aan. Al is het maar om de holes vanop het terras eens te gaan bezichtigen. Ze zijn verstopt in een schattige kruidentuin waar tussen de bakstenen muurtjes ongetwijfeld kabouters wonen. Dat verklaart ineens ook hoe het balletje uit de laatste hole geraakt.

De ultieme tomaat-garnaal

Na een smadelijk verlies, keerde ik terug naar het enige wat mij nog kon troosten: lekker eten. Gelukkig hangt er aan het Thermae Palace hotel ook een keigoed restaurant: Brasserie Albert. Verwacht hier niet de laatste Instagram-fads en veganistische huppeldepup, op het menu vind je enkel de Belgische klassiekers terug. Daar stond ik niet direct voor te springen, want mij kan je normaal enkel plezieren met buitenlandse keuken of eerdergenoemde trendy categorieën. Toch kan ik niet genoeg benadrukken dat het eten hier zeker de moeite was. Er staan geen baanbrekende gerechten op het menu, maar de onberispelijke kwaliteit en de authentieke sfeer in het restaurant waren meer dan genoeg om daarvoor te compenseren. Hier moet je dus zijn voor de perfecte tomate-crevettes en steak met friet.

Outdoor museum in ‘t groot

We sloten onze opgewaardeerde zee-trip af met de kleurrijke Chrystalship street-art wandeling. Dit soort wandelingen vind je wel meer in steden, zoals bijvoorbeeld de Blind Walls Gallery in Breda. Die in Oostende is wel uniek omdat er een sassy chatbot bij hoort. Het is heel eenvoudig, gewoon via Messenger ‘start’ sturen, en de elektronische gids entertaint je tijdens je tocht met weetjes en quizjes. Ik raad wel aan om met deze wandeling te beginnen, als je enkele dagen in Oostende blijft. Zo bekijk je de stad ook eens langs de achterzijde van de winkelstraten en zeedijk; perfect om nieuwe zaken of restaurants te ontdekken.

Ik hoef hier geen reclame te maken voor deze standaard weekendtrip-locatie waar je ongetwijfeld al met je ouders, je vrienden of wie dan ook bent geweest. Toch kan je je natuurlijk afvragen hoe vaak je eenzelfde plaats kan recyclen als vakantiebestemming. Daarom wil ik je aanmoedigen om de gocart-strand-wafel-routine te doorbreken en met mijn tips Oostende vanuit een ander perspectief te verkennen.

Nog meer bezienswaardigheden in Oostende:

• Historische uitstap naar Provinciedomein Raversheyde 
• Wandelen door de Japanse tuin 
• Pintjes drinken in Brouwerij ‘t Koelschip 
• Nog meer geschiedenis in Fort Napoleon 
• Nooit genoeg minigolf!

Vergeet zeker ook niet het Thermae Palace hotel te checken! Een kamer met zeezicht en een sauna op het einde van de gang, meer kan je toch niet wensen? Voor wie graag een weekendje aan zee wil doorbrengen in luxe is dit dus een no-brainer.