Het gat in je hart vullen met Carolus

De afgelopen jaren kon je mij steeds vaker onder de Sint-Romboutstoren vinden, en niet alleen voor het voetbal. De stad is een gouden geheimtip voor zij die graag het gat in hun hart vullen met Carolus en andere kunsten. En bovendien geeft de Stad Mechelen dit najaar een hotelnacht gratis weg. Wie één nacht boekt, krijgt er gratis eentje bij.

Wij hebben een vriend die in elke zin het woord Mechelen smokkelt. Zo erg is hij te spreken over zijn geboortestad. Hij is een schooldirecteur die al generaties nieuwe Mechelaars in hun fluovestje en aan een nieuw abc heeft geholpen.

Zonder dat we erom gevraagd hebben, regelt hij voor ons slingerende boottochten op de Dijle, een beklimming van de Sint-Romboutstoren of voetbalkaartjes voor KV Mechelen, ofte de strapatsen van F.C. De Kakkers. Het Speelgoedmuseum heeft hij nog niet voorgesteld, maar ik vermoed dat hij voor zijn veertigste verjaardag een anonieme doortocht in de Dossinkazerne plant, het doorgangskamp waar Joden en zigeuners in de oorlog op transport werden gezet.

Aan deze Mechelaar moet je niet vragen wat het beste is aan de Sint-Romboutstoren en dan ‘het uitzicht op het Atomium van Brussel of de Kathedraal van Antwerpen’ antwoorden. Afgelopen winter boekte hij een rondleiding met twee gekostumeerde gidsen. Margareta van Oostenrijk en Keizer Karel gidsten ons door de stemmige straten onder de Sint-Romboutstoren, en bij een flard mist die ons achtervolgde werden we heel even een paar eeuwen terug in de tijd gekatapulteerd. Het was even wennen aan hun overdadige klederdracht en sappige tongval, maar achter de derde straathoek was ik mee met hun verhaal. En met de instantklassieker De Bourgondiërs van Bart Van Loo in de hand zie je de kerken, houten gevels en rijkelijk versierde gildehuizen weer tot leven komen.

Maar ik was vooral gecharmeerd hoe Mechelen er vandaag bij ligt. De bibliotheek het Predikheren die onlangs werd gerenoveerd is fenomenaal, ook als je niet van boeken of Bourgondiërs houdt, en ook de Vleeshalle stak mijn ogen uit. Een oude markthal uit 1881 die nog steeds dienst doet als overdekte mercado. Antwerpen had er een tijdje één, maar is haar mercado al kwijt.

Benjamin Mechelen heeft als het kleine broertje van Antwerpen wel meer troeven om de sinjoor te verleiden. Eindelijk word je een keer niet van je sokken gereden door patsers op cafeïne, maar is het aangenaam kuieren op de kinderkopjes. Antwerpenaren hebben de Zoölogie, maar die kunnen nooit winnen van Planckendael natuurlijk, door comedian Soe Nsuki ooit Blankendael genoemd, een van haar beste grappen. Ik hoor steeds meer witte koppen in mijn omgeving stiekem plannen om naar het groene Mechelen te verhuizen en ik kan ze geen ongelijk geven. De vriendelijke geest van een dorp in de stoere jas van een stad. 

Niet voor niets dat het museum Hof van Busleyden eerder al de uiterst kwetsbare kunst van Berlinde de Bruyckere tentoonstelde en nu komt Maen Florin haar keramieken koppen tonen. Daarnaast kom ik in De Garage en Kunstencentrum Nona aan mijn trekken. Uit die laatste stal is Abattoir Fermé wellicht het beste exportproduct sinds Keizer Karel.

Bovendien kan je er lekker eten. Iedereen gaat naar Il Cardinale, maar ik vond meer rust in reizigerscliché Via Via. Voor een lijstje met de negen beste restaurants van de Dijlestad moet je elders zijn, maar ik wil wel nog Bar Makadam op de Grote Markt als geheimtip meegeven. De uitbater, David, is een oude voetbalvriend van mij en hij heeft me beloofd dat onze lezers een gratis rondje krijgen als ze vragen naar het speciaalbiertje Kakmadam. Het proberen waard!

En als we in de Makadam worden buiten gesmeten, beproeven wij niet zelden ons geluk in volkskroeg Antverpia in de Guldenstraat. Het moeten de vooroorlogse geuren van hop en voetbalkantine zijn, de weemoedige sfeer van verloren en gewonnen dagen en de vastgekoekte klandizie die ons naar hun toog lokt. Waarom zou je dan nog de laatste trein naar Leuven pakken?

Ik overnachtte na een trouwfeest al eens in hotel Het Anker, tussen de koperen kuipen van de brouwerij die ons Gouden Carolus schenkt en tegenwoordig ook van een bier gemaakte whiskey. Het upcyclen van je verschraalde glas bier dus. Van de hotelnacht herinner ik mij vooral de koppijn achteraf, maar dat beschouw ik als een goed teken. En in het kerkhotel Martin’s Paterhof, daar waar Stromae in ’t geniep trouwde, sliep ik mijn overwinningsroes uit nadat Soms Ook Heimwee enkele trofeeën won op de Belgian Travel Blog Awards.

Dit najaar geeft de Stad Mechelen trouwens een hotelnacht gratis weg. Wie één nacht boekt, krijgt er gratis eentje bij. Schol!

Staycation inspiratie nodig?

• Voor ongelofelijk schone foto’s van Mechelen kijk je best eens op Richard’s Reiziger.co
• Wist je dat je in Mechelen kan slapen op een boot?
• Van op afstand werken is een mindset
• Antwerpen is het mooiste arrondissement van Parijs
• De koers achterna in de Vlaamse Ardennen
• Het mooiste plaatsje aan de Belgische kust
• De mooiste fietstochten van Vlaanderen volgens een fervent fietser, mijn papa
• Vriendschap in tijden van Corona
• Waarom moemoe een influencer was
• Op reis naar de Emiraten