Goslar: een Pittoresk plekje vol Duitse Romantiek en Industriële pracht

Je hebt zo van die mensen die voor of tegen Duitsland zijn. Zelf ben ik ook een mens en wel eentje die het niet heeft voor ergens voor of tegen te zijn. Als ik een mening vorm over iets, is dat na empirisch onderzoek.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Duitsland voor mij beperkt was tot Keulen (Effzeh!) en Berlijn (hipstertje uithangen), alles daartussen was een blinde vlek.

Daarom trok ik roadtripgewijs naar de minder bekende Duitse deelstaat Nedersaksen om te zien of ik een genuanceerder beeld kon vormen dan voor of tegen. Onze eerste stop was Goslar, een groot stukske geschiedenis in een schoon stukske vallei. De tweede stop op mijn roadtrip door Duitsland was in Göttingen, een stad waar de parralel met Leuven snel te trekken valt.

Ik besef dat deze blog doorgaans voor de avonturiers, de fulltime FOMO’ers en Hip & Happeningers is, maar ik neem mijn job als influencer zeer serieus (wij volgen geen trends, wij maken ze!) en daarom durf ik stellen dat we meer moeten reizen zoals onze ouders. Dat wil zeggen: trager en met meer aandacht voor de geschiedenis. Misschien heeft het te maken dat ik deze keer reisde met mijn favoriete reiscompagnon, zie ook IJsland. We worden zelf ook gewoon een stukske ouder, en de apenstreken verdwijnen?

Misschien worden we ook wijzer en hoeven we niet elke hippe nieuwe koffiebar meer te proeven en grijpen we meer naar het verleden? Of misschien miste ik mijn kinderen toch wel en besefte ik dat ten prooi val aan de ouderlijke val geheten culturele transmissie, iets zinvol over het verleden willen vertellen en doorgeven aan onze kinderen? Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat Goslar mij aan het mijmeren zette. Het is zo’n stadje waardoor je nog eens de juiste schrijfwijze van pittoresk gaat opzoeken. Met 2 t’s dus. Het is een stadje bij uitstek waar de nostalgie primeert en de tijd is blijven stilstaan. 

Bij Soms Ook Heimwee nemen we onze job als influencers zeer serieus, wij volgen geen trends, wij maken ze!

Roadtripje naar Goslar? Geschiedenis is het nieuwe sexy

Zelf bleef ik ook een tijdje stilstaan bij de vele oude huizen die Goslar nog rijk is. Ok, in de 30-jarige oorlog is er het een en het ander in de fik gestoken, maar daarna en vooral tijdens de tweede wereldoorlog bleef de stad gespaard van ernstige incidenten. Dat maakte dat je in sommige straten huizen ziet van zowel Romaanse (het boogje!), Gothische (het boogje met een punt), Renaissance (lekker strak) en Barok (veel tierlantijntjes). Damn, merk je mijn culturele transmissie al? Alleszins, die veelheid aan geschiedenis is dan ook de reden waarom Goslar één van de 3 werelderfgoederen (ja, zo schrijf je dat!) in de regio Harz is. Seuterig is het nieuwe sexy, jongens. 

Na de roadtrip van 5 uur (lees: pretzels eten, clichématig praten over de constante Duitse wegenwerken en lichte beenkrampen negeren) was onze eerste indruk echter eerder aan de moderne kant: ons Hotel, Akzent Hotel Saxer, was nieuw en hip en er stonden zowaar deelsteps. Het hotel is zeer zeker een aanrader: prachtige kamers en een geweldig ontbijtbuffet. Ik dacht spontaan aan een one-night-stand die mijn prestaties tussen de lakens ooit benoemde als “Ca va & een klein worstje.” In het geval van het ontbijt was het echter iets positiever en meer: “Cava (het sprankelend alcoholisch drankje), kleine worstjes en nog 8 meter buffet met andere lekkernijen. Enthousiast zijn over ontbijt, zou ons mama dat ook zijn?

Kuieren, bier drinken en schone plaatjes kijken 

Wat heeft de stad zelf te bieden? Het is een rustige compacte stad, waardoor je nergens echt moet zijn, maar wel overal heel snel bent. Omdat in de zestiende eeuw een van de twee kerktorens afbrandde, besloten de Goslanders om de kerktoren te vervangen door een wachttoren, handig toen, maar nu ook, want je kan de Market Church even beklimmen en dan heb je meteen heel de stad gezien, in de vallei waar de Gose stroomt.

Dat ik jullie met geschiedenis overlaad, tot daar aan toe, maar er wat aardrijkskunde bij steken, gaat dat niet te ver? Neen hoor, het is een perfect bruggetje (over de Gose) naar het lokale bier geheten… Gose. Een lichte pils met een zout afdronkje. Wij gingen de 3 varianten proeven in het Brauhaus. Daar kan je meteen ook terecht voor typisch Duitse kost (zo’n gigantische kartoffel met zure room erop en een grote lap vlees ernaast). Vraag vooral naar Mario, de olijkste ober van Goslar en omstreken. 

Kortom, de binnenstad is een beetje zoals Brugge, maar dan zonder de toeristen (dat is onze job!) en het water (kunnen wij niks aan doen), kuieren door een prachtig plaatje. Ik had, gezien de weinige tijd die we hadden, -en nu ben ik echt officieel zoals ons mama aan’t reizen- ook afgesproken met een gids. Maar goed ook, buiten duizenden, verschillende, belangrijke historische data, interessante weetjes (“steenrijk” komt van de simpele vaststelling dat rijke mensen in steen konden bouwen) en basisbeginselen der architectuur, ontdekte ik ook het zeer schattige Museum van de Tinnen Figuren, ‘t oud Hospis van Goslar en het Keizerlijk kasteel, waar tegenwoordig de trouwfeesten plaatsvinden. Tijdens de gegidste wandeling passeerden we een ‘oude discotheek’ of iets dat ervoor moest doorgaan. Het pand stond al enkele decennia leeg, want de eigenares wil het niet verkopen. Ik vroeg aan de gids of er wel nightlife was in Goslar. “Eigenlijk niet,” zei ze. Ik was op een of andere manier opgelucht.

Ik vroeg aan de gids of er wel nightlife was in Goslar. “Eigenlijk niet,” zei ze. Ik was op een of andere manier opgelucht.

Geleerd op de Rammelsberg Mine: Goslar is zoals George Clooney klein en charmant

We zijn van nature kritisch, maar als George iets mooi vindt, vinden wij het ook mooi. Rammelsberg Mine is een prachtige site en op slechts 5m rijden van Goslar. De rijkdom van het stadje is nauw verbonden met de geschiedenis van Rammelsberg Mine. De Nespresso Man nam er enkele delen van de film Monuments Men op.  Indrukwekkend staaltje (heb je ’m?) van industrieel erfgoed. De inkomhal alleen al is de moeite waard om een bezoekje te wagen. Nog geen 30 jaar geleden stopte de mijnbouw na meer dan 1000 (ja, duizend!) jaar activiteit. De mijnwerkers hingen hun werktenue voor de laatste keer op in de grote kleedzaal… Kiekenvlees zeg ik u! En dan ben je de mijn nog niet in geweest. Soit, een halve dag voor uittrekken. Doen. Nog een laatste weetjes-tip: als je het Duits nog minder machtig bent dan JM Pfaff, maar je wil wel blenden met de lokale bevolking, wees dan altijd zeer rustig en bedeesd en begroet mekaar met de mijnwerkersgroet ‘Glückauf’ (veel geluk daar beneden he). 

Na die halve dag Unesco Werelderfgoed kan je nog iets gaan drinken in de Maltermeister Tower. De weetjes komen gratis met de tips:  De Maltermeister klinkt als sterk baasje, maar was eigenlijk de verantwoordelijke om hout te sprokkelen, zodat er genoeg vuurke te stoken viel in de mijn. Nu de mijn dicht is, is er geen hout meer nodig, dus kan je gewoon iets drinken. En een schitzel eten als je wil. 

De beruchte Harz Trein – Met de stoomlocomotief door een bos naar het grote niets

Als de industrieel erfgoedelijke microbe je tenslotte helemaal te pakken heeft, kan je overwegen nog een uurtje verder te rijden richting Drei Annen Hohne. Dat is het belangrijkste knooppunt in van de Harzer Schmalspurbahnen (mijn nieuw favoriet Duits woord sinds Schmetterling). Wij namen de stoomtrein naar de top en terug van de Brocken, de hollywoodfilm Brocken Back Mountain is hier NIET opgenomen, zonde! Een ticketje heen-terug kost iets meer dan 40 euro, maar ik zou eerder tot boven wandelen en de trein terugnemen. We moeten we toegeven dat we heel erg aan Scooter moesten denken met “the chase is better than the catch,” de rit of wandeling naar boven loont wel de moeite, maar op de top valt -buiten het zicht- weinig te beleven. Wij keken met enige verwondering naar de twee culinaire trekpleisters: een barak waar ze erwtensoep met worst verkochten en in de Toeristensaal aten alle Duitsers Pommes Frites mit Ketchup. Culinair gaan ze daar geen wereldbeker winnen. Voor een laatste keer moest ik aan ons mama denken, zij zou dit helemaal de max hebben gevonden én erwtensoep hebben gegeten. Ganz klär! 

Als je dan toch 5 uur naar Goslar rijdt, kan je best combineren met een andere Nedersaksische stad. Je hebt in de regio nog 8 andere geschikte steden (Braunschweig, Celle, Göttingen, Hamelen, Hannover, Hildesheim, Lüneburg, Wolfenbüttel). Wij combineerden het met Göttingen, de stad van hilarische studentengevangenissen, de gebroeders Grimm en een meisje dat veel gekust wordt.

Wat doen in Goslar tijdens je roadtrip door Duitsland

• Market Church beklimmen en stad van buiten leren
• Pils proeven in Brauhaus Goslar
• Gin-Tonics en ander lekkers kletsen in Köpi am Markt
• Act local en begroet iedereen met “Glückauf” 
• Museum van de Tinnen Figuren 
• Ijsje eten op het Shuhhof 
• Ga George Clooney achterna in de Rammelsberg Mine
• Neem eens een stoomlocomotief in een natuurgebied (Brocken) 

Goed voor avonturiers die graag roadtrippen

• Roadtrippen (5 uur rijden)
• Tot rust komen (er is geen noemenswaardig nightlife in Goslar) 
• Alles gezien hebben (het is een kleine bevattelijke stad) 
• Kuieren in een prachtig decor (UNESCO-erfgoed, wat wil je meer?) 
• Historische weetjes verzamelen

Nog tips voor de roadtrippers van de wereld

• Een roadtrip naar de mooiste Duitse kastelen
• De mooiste weg van Mauritius (wel een beetje ver)
• De Icefield Parkway van Canada, misschien de mooiste baan van Noord-Amerika
• Een jaar lang roadtrippen door Australië voor de durvers
• Een roadtrip naar Noordrijn Westfalen, ook in Duitsland
• Viskes vangen en Port drinken in Portugal
• Algarve: De roadtrip langs de Portugese kust
• Spanje: Van Alicante naar Valencia
• De mooiste hike van IJsland
• Trekking en wandelen in Albanie
• Mons bezoeken en wijn drinken
• Een citytrip naar Tilburg
• 24h in Durbuy