Zweden in z’n blootje

Drie kinderen lopen alleen de lokale supermarkt binnen. Uit gewoonte kijk ik rond, op zoek naar de bijhorende ouders. Het jongste strooien dakje is shirtloos onder z’n regenjas, draagt zijn laarzen andersom en bijt in een blozende appel die hij net uit de koelafdeling plukte. Hun blonde haren staan wild, hun blikken verwilderd maar scherp.

Ik denk dat we aangekomen zijn: Zweden. Het land waar je jezelf nog mag zijn. En als het even kan: blootsvoets, met een tak als zwaard en een dennenappel als microfoon.

Reizen door Zweden is als aanschuiven aan het ‘smörgåsbord’ buffet: wisselend tussen warm en dan weer koud, toont ze zich in al haar gouts et couleurs. Rijpe blauwrode bessen tussen helgroen gebladerte, staalgrijze meren in dense dennenwouden en felgekleurde blauw-gele vlaggen, fier wapperend aan elk rood huis of roestend roeibootje aan een gammele houten steiger. En over dat alles: een dromerige sluier van mist, glanzend ochtendlicht en weemoed naar lang vervlogen tijden van een eenvoudiger leven in de natuur.

Door het allemansrätten – Allemansrecht – heeft iedereen de vrijheid en dus zelfs het recht om vrij de natuur te betreden en te verkennen. Het houdt in dat je mag wandelen, fietsen, skiën, rijden en dus ook kamperen op eender welk stuk grond. Het allemansrätten is dan ook geen recht imho, het is een uitnodiging. Een uitgestoken hand van een land dat zegt: kom maar binnen, de natuur is van iedereen. Zo zou menig minister eens mogen redeneren als je het mij vraagt, maar – gelukkig maar – wordt mij dat nooit gevraagd.

Wandelen, fietsen, slapen onder de sterrenhemel, het mag, zolang je de stilte niet breekt en de bomen met rust laat. Niet naast nonkel Gustav z’n barbecue, niet op tante Frida haar pas ingezaaide patatten. Maar wel: een plekje zoeken tussen de dennen, een vuur maken met wat takken, worstjes rijgen aan een scherp geslepen stok, kinderen die met natte haren en vuile voeten kikkers najagen en stokken verzamelen die nooit ergens toe zullen dienen. Hier mag het. Hier hoort het zo.

Ook deze keer trekken we weer op pad met ‘onze’ Volkswagen California, het Zweedse lijf zit haar namelijk als gegoten. Hier kan ze vrij ronddartelen, doen waarvoor ze gemaakt is: zonder enige voorbereiding eropuit trekken, bochtig en zwierend over wegen bezaaid met dennennaalden en ochtenddauw. Een compacte camper is je huis-voor-even op wielen, je rijdt haar, plooit haar, kookt met haar, slaapt in haar, je plooit, je kookt, je rijdt – repeat.

Lees tip: een campervan huren voor je volgende roadtrip

Je herontdekt het leven in haar blootje: ontbijten, wandelen, duiken, weer boterhammen smeren, rondscharrelen, ruiken, stokken zoeken en sterren tellen.

En net daarom vielen we – voor de zoveelste keer – als een blok voor Zweden. Met wijdopen ogen sluit ze kampeerders en campers in haar beboste armen. Hier kan het nog: ‘het onbetreden pad’, een fijn plekje uitzoeken in het midden van een bos of naast een glanzend meer, worstjes op een stok rijgen boven het kampvuur, kikkers vangen met je blote handen. 

Zweden lijkt wel een vakantiebestemming die ondanks haar groeiende populariteit, toch gespaard blijft van de hordes – of slaagt er alleszins toch in om vriendelijk en zonder roepende slogans en verbodsborden respect voor haar af te dwingen. Op de bodem van het meer liggen dennenappels, geen lege blikjes. Op de picknicktafel staat geen graffiti, wel een thermos en zelfgebakken bosbessencake. Het kinderspeelgoed, gedeeld door en met de lokale gemeenschap, ligt netjes opgeruimd in houten bakken. ‘Hej då!’ klinkt het om elke hoek, in elke straat, achter elke boom.

Een roadtrip door Zweden stel je je misschien niet groots of luid of spectaculair voor. Ze is teder, stil, een beetje verlegen zelfs. Maar als je goed luistert, hoor je haar giechelen. Vanuit het bos, vanop het meer, in de blik van een shirtloos kind met een appel. En als je antwoordt, zachtjes, met een kampeerstoeltje en een kop dampende koffie, dan weet ze dat je het begrepen hebt.

Dan mag je blijven. Zolang je wil.

---

Met de camper naar Zweden – Praktische informatie

Rijden naar Zweden doe je over land óf over water. De eerste optie leidt je via Duitsland en Denemarken, over de majestueuze Øresundbrug die zich als een ruggenwervel uitstrekt tussen Kopenhagen en Malmö. De tweede: een ferry van Rostock naar Trelleborg. Wij kozen voor dat laatste, omdat zes uur ronddwalen op een dek met wind in je haren en boterhammen in je jaszak altijd wint van zes uur Mega Mindy op de achterbank op repeat.

En ja, we bekennen: we bezitten nog geen eigen camper. Maar gelukkig zijn er mensen zoals de sympathieke bende van Natural Nomads. Een Vlaams verhuurbedrijf met een hart voor vrijheid en vuile voeten. Vanuit Leuven of Puurs haal je er een piekfijn uitgeruste Volkswagen California of een Ford Nugget op, de tonnen sympathieke ervaring en persoonlijke aanpak krijg je er gratis en voor niets bij. Geen corporate gedoe, geen hocus pocus. 

Nog een paar kleine tips voor je roadtrip naar Zweden:

• Je betaalt in Zweedse kroon, geen euro. Contactloos werkt (bijna) overal.
• Wildkamperen mag, zij het met een kleine asterisk: grote mobilhomes of uitgebreide kampeerbraspartijen zijn dan weer niet welkom in het allemansrätten. Hou het dus beperkt en beschaafd als je gaat kamperen met een compacte camper, door bijvoorbeeld je luifel op stok te laten, geen spullen te laten rondslingeren of je Decathlon uitzet niet tentoon te stallen op het zachte mos. Subtiliteit is key, respect is de norm.
• Alcohol is duur, en horeca nog duurder. Wij smokkelen dus een basispakket mee: droge voeding, Leuvense biertjes en een fles gin in een thermosfles met “water” op.
• Het licht blijft lang hangen in de zomer. Kinderen slapen pas als de krekels het opgeven. Laat slaapschema’s en bedtijden maar thuis en geef je over aan het ritme van de zon (en met wat pech de maan). Na een dag of twee vallen die ogen wel weer vanzelf dicht.

De route van België naar Zweden

• Wij reden van Leuven in 1 trek door naar Rostock en parkeerden ons tussen tientallen andere campers om ‘s morgens vroeg de ferry op te rijden naar Trelleborg.
• Traag maar gestaag baanden we ons een weg naar boven, richting Jämtland en Lofsdalen. Deze regio’s zijn de minst bevolkte gebieden van Zweden en worden wel eens de laatste ‘ongerepte’ natuurgebieden van Europa genoemd. Hier vind je nog pure wildernis van bossen, bergen en meren waar beren, wolven, lynxen, rendieren, elanden en bevers rond rennen.
• We maken ook een korte tussenstop in Värmland, land van letterlijk 10.000’en meren en rivieren.
• Värmdö is onderdeel van de Stockholmse archipel, ideaal voor wandelen, kajakken of gewoon domweg langs het water staren met een koffie in de hand.

Geen zin om je roadtrip zelf te regelen maar je wil dolgraag naar het Noorden reizen?

Wie droomt van fjorden, uitgestrekte bossen en een horizon vol midzomernachtlicht, maar niet alles zelf wil uitstippelen, kan terecht bij Nordic. Deze specialist neemt je mee naar Scandinavië, Finland, IJsland of Groenland, met reizen die variëren van knusse lodges in de sneeuw tot rondreizen langs eilanden en fjorden. Alles netjes geregeld, zodat jij alleen nog maar hoeft te genieten.

👉 Zin in een zorgeloze ontdekkingstocht naar het noorden? Laat Nordic het plannen en jij reist met een gerust hart.