Er zijn slechts 3 plaatsen ter wereld die me telkens opnieuw de mond weten te snoeren:
- 1. De schoolbanken van het eerste middelbaar
- 2. De eettafel bij mijn schoonouders
- 3. New York City. En ’t is die laatste waarover ik het even wil hebben
“The City that Never Sleeps” neemt zijn bijnaam behoorlijk letterlijk. De skyline van de wereldstad in Amerika is elke seconde van de dag opgelicht, een fenomeen dat jaarlijks miljoenen toeristen naar New York City weet te lokken. Maar is die verre en dure vlucht het wel waard? Is The Big Apple overrated, of is een bezoekje echt zo surrealistisch als de boeken en magazines in geuren en kleuren vertellen? Hier ontdek je een snelle gids voor een korte stedentocht naar New York!
Welcome to New York
Die eerste voet die ik neerzet op de urine-doordrenkte en smerige straten van NYC: het is een kleine stap voor de mens, maar een grote stap voor mijn innerlijke kind dat al jaren droomt van deze dag. Want als ik aan New York City denk, komt naast ‘duur’ en ‘groot’ ook ‘stank’ naar boven drijven in mijn brein. Een unieke aroma die herinneringen oproept aan Parijs of Rome, maar nergens zo aanwezig is als hier. Ach ja, je moet er wat voor over hebben.
Omring door een zee van knipperende lichten en reusachtige billboards die de nacht verlichtten als de sterren aan de hemel, ga ik voor het eerst op verkenning. Voor me strekt zich Times Square uit, het hart van New York City, een stadsjungle van opwinding en energie die me omhelst met zijn grootsheid. De vele reclameborden verblinden mijn zicht, al heb ik het vermoeden dat dat misschien wel de bedoeling is. Want het moet blijven opbrengen natuurlijk.
Times Square is voor vele reizigers een levende legende. De stad ademt in de neonverlichting en de puls van het verkeer, het is een beeld dat je niet snel uit je geheugen kan wissen. Je komt hier natuurlijk niet elke dag. De gebouwen knuffelen de duizenden figuranten, want in NYC is iedereen het hoofdpersonage van zijn eigen film. En mijn blockbuster gaat over die kinderdroom van de stad die nooit slaapt.
Concrete jungle, wet dream, tomato
Een jetlag overwin je het makkelijkst door ‘em gewoon te negeren; doen alsof die er niet is. Daarom ga ik op dag 2 vroeg uit te veren, want het stadsritme is er om gevolgd te worden. Bovendien valt er met dat toeterende geluid van die oh-zo-herkenbare-maar-verschrikkelijk-irritante gele taxi’s toch niet veel te slapen.
The Empire State Building reikt torenhoog boven de andere zaken op mijn dagplanning, zowel letterlijk als figuurlijk. Want dit architecturale pareltje was ooit de hoogste toren ter wereld. En hoewel die nu naar plaats 54 op het lijstje is geschopt (wat behoorlijk unimpressive klinkt), blijkt een uitstap naar de 86ste verdieping toch behoorlijk spannend te zijn.
Geen enkele plek ter wereld kan je een skyline bieden die indrukwekkender is dan deze. De Burj Khalifa in Dubai mag dan hoger zijn, en de Taipei 101 ziet er net dat tikkeltje cooler uit, toch is de tijdloze skyline van NYC er een om naar huis te schrijven. Het observatiedek weet zowel de waaghalzen als knikkende knieën samen te brengen, want hier moet je geweest zijn. ‘t Is zowat een morele verplichting als je New York City bezoekt.
Hoewel ik al te graag heel de dag hoog boven de horizon had willen doorbrengen, is het tijd voor wat geschiedenis. Het beeld van de twee vliegtuigen die de Twin Towers binnenvliegen, staat in ieders gedachten gegraveerd. Het is een gebeurtenis waar de mensheid vandaag de dag nog steeds de gevolgen van draagt, vooral in de Verenigde Staten. Het 9/11 Memorial is een plek die, in contrast met de rest van de stad, om weinig woorden vraagt. Hier zullen de beelden voor zich moeten spreken.
A night at the museum
Musea zijn er in NYC in overvloed. Het American Museum of Natural History is waarschijnlijk de bekendste, mede dankzij de Hollywood-klassieker met Ben Stiller en Robin Williams in de hoofdrol. In de tempel van kennis weten de geheimen van het verleden te fluisteren en de wonderen van de natuur te ontvouwen. Oh ja, en dat stelletje kinderen dat op schooluitstap is, mag wat stiller leren zijn.
In het museum, als een reusachtig boek dat de bladzijden van de geschiedenis omslaat, dwaal ik door de gangen van evolutie en de rijkdom van biodiversiteit. De imposante gevel verwelkomde me als een poort naar een tijdloze reis, waar de prehistorie zich vermengt met het heden. Mammoeten en dinosauriërs behoren tot het interessantse deel van de collectie, maar ook hun fossiele overblijfselen, die getuigenissen zijn van een wereld die lang voor de onze bestond, zijn ontzettend leerrijk. Elk tentoongesteld skelet vertelt een verhaal, een episch drama van overleving en evolutie die me fascineert.
Ook het Museum of Modern Art is een uitstap waar ik al even naar uitkijk, want ik ben al langer benieuwd naar wat Van Gogh had gedronken bij het schilderen van ‘de sterrennacht’. Hoewel ik zijn geheim niet wist te achterhalen, mocht het werk er wel zijn. Bovendien is het arsenaal aan schilderwerken ontelbaar groot in het MOMA, dus je dag vliegt zo voorbij als je hier langsgaat.
Vrijheid en wat dat ook mag betekenen
De enige die ik op deze korte stedentrip nog niet heb ontmoet, is Lady Liberty. Dag 3 leek me dus de ideale gelegenheid voor een speeddate.
In de stad zijn er tal van mogelijkheden voor een boottochtje rondom of naar Liberty Island te maken. Aangezien je voor toegang tot het eiland nog eens 25 dollar moet opleggen, kies ik voor de trip over de Hudson en East River. Want na een weekendje New York City zal je portemonnee helaas wat moeten bekomen, en dan is 25 dollar echt een leven-of-dood scenario.
Het Vrijheidsbeeld is de ideale afsluiter van zo’n flitsbezoek over de Atlantische Oceaan. Een beetje symbolisch, want deze wereldstad belichaamd vrijheid. Vrij zijn om te gaan en staan waar je wilt, en te zijn wie je wilt zijn. Alles zien wat de bekendste stad ter wereld te bieden heeft, is onmogelijk. Maar ik vind dat ik er in 3 dagen tijd toch behoorlijk goed in ben geslaagd.
En de conclusie die ik hieruit kan trekken? New York is helemaal niet overrated, want sinds dat weekend roept de stad elke dag opnieuw mijn naam. En terugkeren? Dat doe ik sowieso.
