Ontstressen in een trendy tenthuis

In volle spanning wachten we af op de parking tot we een zwarte SUV zien verschijnen. Met een warme glimlach maakten we kennis met Anse. Onderweg naar de top secret locatie waar we twee dagen luxueus zouden vertoeven, vertelt Anse ons wat meer over Organic-Concept. Samen met haar man Sébastien creëerde ze het bedrijf dat organische tent structuren aanbiedt voor hotels, evenementen zoals Tomorrowland en We Can Dance, maar ook voor individuen.

Door de pandemie werden we gedwongen om een ‘break’ te nemen van het leven zoals we het kennen en velen zochten toevlucht in de natuur, waaronder ikzelf. Denk maar aan al die fietsers en wandelaars tijdens de lockdown. Als antwoord hierop ontwikkelden Anse en Sébastien duurzame tenthuizen om mens en natuur nog dichter bij elkaar te brengen. En deze mochten wij gaan uittesten, in de vorm van glamping.

Kleine beestjes, grote beestjes

Eenmaal aangekomen op het domein werden we een feeërieke omgeving ingezogen. Verschillende vijvers omgeven door natuur en majestueuze treurwilgen. Om nog dichter bij de natuur te staan besloten we om als symbolische start van het weekend onze schoenen uit te doen en blootvoets rond te wandelen. Er is niet alleen een overvloed aan verschillende planten maar ook verschillende beestjes omringden ons. Groot en klein. Zo maakten we kennis met Joya en Felicia, de twee snoezeligste alpaca’s die ik ooit heb gezien, en ook de enige. Als er één ding is dat je over mij moeten weten is het dat ik een zwak heb voor alpaca’s. Je kan je dus ook wel inbeelden dat ik een gilletje slaakte toen ik twee glimlachende, gek uitziende pluisbollen zag staan. Maar ook aan kleine beestjes was er een overvloed. Rondzwevende libellen, springende vissen in de vijver, groene spechten en Donald Duck. De eend wiens gekwaak of beter gezegd “schaterlach” als twee druppels water leek op die van het grappige Disney-eendje.

Luxueus overnachten: Is het een tent? Is het een huis? Het is een tenthuis

Als je dacht dat glamping al luxueus kamperen was, ga dan maar even zitten voor de tenthuizen. Ontworpen om als (tijdelijk) luxeverblijf te dienen in milieugevoelige regio’s. In plaats van een buitenverblijf te bouwen kan je er dus voor kiezen om te investeren in een duurzaam, zelfvoorzienend tenthuis. Ze zijn makkelijk te verplaatsen en belasten de omgeving niet zoals een doorsnee buitenverblijf zou doen. Eenmaal we het tenthuis binnenstapten werden we overspoeld door een warm, rustiek interieur. De vele planten, ongelikte houten meubelen en decoratie geven je het gevoel dat je in een tropisch regenwoud zit. Het stukje groen van buiten het tenthuis wordt in het tenthuis doorgetrokken. Als plantenliefhebber merkte ik dat mijn mond toch een beetje openviel. Hier waren mijn avocadoplantjes niets tegen. Maak je zeker ook geen zorgen voor die koude tenen ’s avonds, de pelletkachel zorgt ervoor dat de voetjes warm blijven. Elektriciteit? Daar zorgen onze vriendjes Joya en Felicia voor als bewakers van de zonnepanelen die achter het tenthuis liggen.

Rosé all the way

Met de warme namiddagzon in onze rug werd het tijd om even verkoeling te zoeken en wat is er nu beter dan een lekker roseetje? In de koelkast vonden we wat lekkers om te knabbelen. Tijd voor een aperitief dus! Onder de frisse schaduw van de imposante treurwilg klonken we op het weekend en genoten we van de frisse buitenlucht. Niet alleen voor ons zat er lekkers in de koelkast, we vonden er een oranje, puntvormige groente die onze pluizige vrienden erg blij maakte. Bovendien stond er zelfs een potje vers gemaakte pesto voor ons klaar. Het avondeten sprak voor zich, pasta pesto. Wie houdt er nu niet van de Italiaanse keuken? Eenmaal de schemer over ons neerdaalde, speelden we nog een potje Rummikub met een mok thee in de hand en babbelden we over van alles en nog wat. En ja als je het dan echt wil weten, ik had gewonnen. Het voelde alsof we jaren aan vriendschap in één avond beleefden.

De zonnestralen lieten een gelige schijn na op de houten steiger aan de vijver en lage mist besluierde het troebele water.

Wakker worden in het Vlaamse ochtendgloren

Terwijl de eerste zonnestralen me wekten, werd ik begroet door nieuwsgierige mussen en roodborstjes die op en neer vlogen. Ik nam even de tijd om het uitzicht te waarderen en te genieten van het ‘nu’. Iets wat we vaak te weinig doen. De zonnestralen lieten een gelige schijn na op de houten steiger aan de vijver en lage mist besluierde het troebele water. Het had iets sprookjesachtig, net zoals die keer in de Luxemburgse bossen. Van op de wc voelde ik de priemende ogen van Felicia mij aanstaren. We maakten oogcontact en dat was onze begroeting. Op de houten brug naast ons tenthuis stond een ontbijtmand op ons te wachten gevuld met pistolets en croissants en afgewerkt met wat wildbloemen. Zoals ze zeggen, een goed begin is half gewonnen.

De kunst van het evenwicht

Wat is er beter om een te worden met de natuur en tot rust te komen dan yoga? Zelf ben ik er geen held in, maar ik moet toegeven, yoga doen op het houten dek in de ochtendzon, met uitzicht op de vijver was perfect om de dag te starten. Geïnspireerd door de lustig, rondspringende kraai voor mijn neus, waagde ik me aan de kraaihouding. Een hele opgave als je buis van Eustachius niet doet wat het moet doen. Na de yoga zocht ik verkoeling in de regendouche, genietend van het uitzicht op de treurwilg en de vijver samen met nog een ander iets minder leuk achtpotig beestje. Dichter bij de natuur kom je niet. Blootvoets verkende ik samen met mijn vriendin de omgeving en genoten we van de zon op het stenen brugje over de vijver. Dat blootvoets rondlopen was eigenlijk best fijn, nu ja totdat ik in een netel ging staan maar he, een met de natuur, dat hoort er ook bij.

Op en neer en op en neer…

Ondertussen was het natuurlijk weer tijd voor een vroeg aperitiefje. Wat kan ik zeggen, ik drink graag rosé. We vulden de ontbijtmand en picknickten op een soort giga schommel gelegen aan onze vijver. Met wat rustgevende muziek op de achtergrond klonken we op het mooie weekend dat we achter de rug hadden. De tijd vliegt voorbij, je bent je er niet meer van bewust net zoals van de rest van de wereld, enkel het hier en nu. Het was nog een stukje rijden naar onze Limburgse thuisbasis dus namen we afscheid en keerden terug naar de auto. En wat is er mooier dan het weekend afsluiten met twee dansende vlinders van het pop-up theater op de parking, als symbool van transformatie. Zo voelde ik mezelf ook, getransformeerd.