De geheime roep van de quetzal

We verblijven in koloniale hotels met ruime patio’s en paradijselijke tuinen met fonteinen. Vandaag in Hotel Ruben Darío, gisteren in een Spaans kasteel dat La Perla**** heette. Voor ontbijt kan ik kiezen tussen Colonial Breakfast, Continental Breakfast, American Breakfast, Healthy Fruit Breakfast, Nicaraguan Breakfast.
Traditioneel ontbijt in Nicaragua: rijst met bonen en gepocheerd ei.
Lunch in Nicaragua: rijst met bonen en tostones ofte gefrituurde bakbanaan.
Diner in Nicaragua: rijst met bonen en gegrild vlees.

Lees ook: Ze zeggen dat iedereen een dichter is

De Nicaraguanen zijn arm, maar niet mager. De gedrongen druktemakers zijn verslaafd aan plastic en lawaai. Alles komt hier met een doorschijnend plastic boterhammenzakje. Je medicijnen koop je per stuk en gaan in een plastic zakje. Je gesuikerde water zit in een plastic zakje met een plastic rietje. Je taco gaat in een plastic zakje. Wanneer je met je plastic zakje klaar bent, werp je het in de berm. De bermen van Nicaragua liggen vol met plastic zakjes of ze hangen als wimpels in de prikkeldraad.

Ik heb al vele plastic zakjes verzameld. Mijn zonnemelk zit in een plastic zakje, en mijn paracetamol, en ik heb een quesillo uit een plastic zakje gegeten — een kleine tortilla met een vel kaas, gefermenteerde ui en zure room. Mijn laatste aanwinst is een plastic zakje met zoutpoeder en een strip dubieuze antibiotica. Laat mij het kort formuleren: in Nicaragua is het kraanwater ondrinkbaar, en vertrouw niet meteen elk eettentje. 

Ik ben naar de eerste hulppost gewandeld. Ik spreek slechts twee woorden Spaans (Hola & Gracias) maar ik begreep aan de handgebaren van de dokteres met het gouden horloge dat ze diverse stalen lichaamsvocht wilde afnemen. 

Na een blik in de sterilisatiekamer te hebben geworpen, heb ik besloten dat ik er mijn hoogzwangere koe nog niet in zou verplegen. Volgens Google is haar antibiotica in de USA verboden sinds 1991. Ik heb Gracias gezegd en beloofd dat ik morgen zou terugkeren. Ik heb een fles bronwater aan mijn mond gezet en ben op bed gaan liggen. 

Bij het ochtendgloren hoor ik de brulapen huilen, maar wanneer ik de gordijnen opentrek zie ik enkel dezelfde duiven als thuis. Mijn geliefde en ik zijn in Matagalpa en trekken het regenwoud in op zoek naar de geheime roep van de Quetzal. De vogel met de bloedrode borst slikt hele avocado’s in, en spuwt na het vruchtvlees te hebben verteerd de dikke pit weer uit. Waar de Quetzal heeft gevlogen, groeien wilde avocadobomen. 

We dwalen tussen de lianen en de orchideeën, en zien twee gordeldieren trippelen. De Quetzal klinkt als een slecht afgestelde deurbel. Ik krijg zijn beroemde staart niet te zien. Het regenwoud heeft me genezen. Ik start de avond met het drinken van een Manhattan en sluit af met een kippensoepje en twee biertjes die luisteren naar de naam Victoria.

In de diepte jagen hamerhaaien. Op de top staat een grote stenen plateau met petrogliefen. Een rots als een tafel waarin neven en nichten van de maya’s figuren hebben gekerfd. Een spelbord met oude sterrenbeelden om te kunnen wichelen, nu de zon zich eindelijk in zee laat zakken.

Ik wacht tot de kaaimankrokodillen gapen zodat ik hun tanden zie flikkeren, maar ze houden hun bekken gesloten. We roeien met een bootje rond het vulkaaneiland Ometepe op zoek naar ara’s, toekans en de motmot. Onderweg kruisen we eilandbewoners in drijvende bomen die zijn uitgehold tot kano’s. Ze vervoeren brandhout uit de jungle.

Europa heeft konijnen, maar Latijns-Amerika evenveel apen. Verder zie ik visarenden, schildpadden, spierwitte reigers, krokodillen en termieten. De gids kapt de termietennesten uit de bomen om thuis de korven open te snijden voor zijn kippen. ’It is good for baby chicken’, zegt hij. De gids is even oud als ik en hij vertelt dat hij spaart voor een huis. Het bootje kost 50 dollar voor drie uur. Een klein huis op het eiland kost 200 dollar voor de rest van je leven en je kinderen. Maar hij wil ook geld sparen voor de rodeo in het dorp zaterdagavond.

Ik zal een zwarte zangvogel met gele staart leren herkennen als de montezuma oropendola. Ik zie een groene heremietkolibrie bloemen zoenen en ontmoet een kleine jongen die een geelwangamazonepapegaai tot huisdier heeft getemd. Kleine gieren patrouilleren onophoudelijk de hemel. Maar de gids wijst naar iets anders tussen de takken in het moeras. Hij beklimt een mangrove om me de vogel te tonen. Een grijze reuzennachtzwaluw zit op het uiteinde van een boom, met de snavel in de lucht camoufleert de vogel zich als een afgebroken tak. 

Ik heb een kind drie dollar gegeven om ons rond te leiden. Borrelende modderputten, opgewarmd door de ondergrondse vulkanen. Pruttelend hete chocolademelk die de kinderen verkopen als huidcrème. De onverkochte prut boetseren ze tot varkentjes.

De vulkanen ondersteunen Nicaragua als een knobbelige ruggegraat. Ik heb het felrode bloed van de vulkaan Masaya zien koken in de diepte, ik heb gezwommen in het opgewarmde water van de lagune van Apoyo, ik heb de Concepción elke ochtend zijn wolkenpijp zien roken, ik ben tot aan de waterval op de flank van de Maderas geklommen. 

De laatste nacht brengen we door op de eilanden El Muerto en Zapatera in het midden van het grootste binnenlandse meer. In de diepte jagen hamerhaaien. Op de top staat een grote stenen plateau met petrogliefen. Een rots als een tafel waarin neven en nichten van de maya’s figuren hebben gekerfd. Een spelbord met oude sterrenbeelden om te kunnen wichelen, nu de zon zich eindelijk in zee laat zakken. Wanneer mijn geliefde een flesje water leeggiet in een geultje voorspellen de rotstekeningen dat het heelal ons een meisjestweeling wil geven. We giechelen nerveus. Plots schrijft Nicaragua de meest raadselachtige poëzie.

Enkele tips van Maarten voor een vakantie in Nicaragua

• Bezoek het poëziefestival van Nicaragua
• Revoluties in Nicaragua zijn vaste prik. Controleer voor je vertrekt altijd even het reisadvies van de dienst Buitenlandse Zaken. Om dat reisadvies in perspectief te zien kan je ook het reisadvies van andere landen voor ‘hellhole Brussels’ checken. 
• Ondermeer Joker Reizen kan een reis naar Nicaragua uitstippelen (vaak in combinatie met het populairdere Costa Rica)
• Vermijd de hoofdstad Managua, maar ga naar de steden Leon en Granada. 
• Het eiland Isla de Ometepe is de moeite voor wie houdt van vulkaanklimmen, kajakken en zwemmen in bronnen (Ojo de Agua!). Isla de Zapatera is er voor wie houdt van afgelegen plekken vol archeologische sporen. 
• Zwemmen in vulkaankraters is overigens een ding in Nicaragua, bijvoorbeeld in de prachtige Laguna de Apoyo. 
• Neem een strip antibiotica mee.

Alle foto’s werden analoog getrokken door Maarten Inghels