In het zoveelste deel van de zoektocht naar onze eigen wijngaard, zeilen we als dorstige kruisvaarders Spanje binnen. Trouwe lezers weten dat ik samen met mijn compagnons de route Jens en Ben van Evenaar.tv, m’n hart al verschillende tellen probeerde te verpanden aan wijndomeinen in de Provence, de Elzas of Bergerac. Dat we ooit wijnbouwer op onze retour zullen worden, staat buiten kijf. Maar waar we het laatste van onze dagen zullen sleten, ligt nog wijd open.
De zonsondergang van ons pensioen is op dit hete middaguur nog lang niet in zicht, maar we kunnen niet vroeg genoeg ons wijnparadijs uitzoeken. Spanje dus.
Het lot, in de bevallige gedaante van Vinopres, wierp ons deze keer op de oevers van Ribera del Duero, een verscholen regio ten noorden van Madrid en onder Burgos. Bij enkelingen zal Valladolid een belletje doen rinkelen, maar het is tijd dat iedereen wakker wordt van deze prestigieuze regio.
Tempranillo is de lekkerste
Ribera del Duero is wereldberoemd onder fijnproevers voor zijn Tempranillo, een druif met het temperament van een viking. De temperatuur schommelt hier tussen dag en nacht namelijk met twintig graden, en de trotse bewoners kennen helletochten van -20° in de winter tot +40° in de zomer. Wie graag wijn gorgelt spreekt niet over bodem maar over ‘terroir’ en die bestaat hier uit een uitstekende lasagne van zand, klei en kalk met heuvels als smeuïge kaaskorsten.
Bidden en broebelen bij La Casona de la Vid
Ik ben klant bij Fintro, maar sinds mijn bezoek aan de Ribera del Duero ook bij Tinto Fino, de vredesdruif die in de plaatselijke spa zelfs in bubbelbaden borrelt. In La Casona de la Vid ga ik kopje onder in een wijnvat om nadien ontspannen het dorp te verkennen. Het petieterige Peñeranda is een bezoekje waard, en wie nog genoeg sap in de benen heeft kan het kasteel op de berg beklimmen en bidden voor een goede oogst in Monasterio de la Vid. Wie geen geduld op overschot heeft voor de engelen, kan de nuchtere verkoeling zoeken in de koele kloostergangen.
Druiven plukken bij Bodegas Nabal
De volgende ochtend duik ik monter met een mand in de hand de wijngaarden in. Omstuwd door de locals moet ik me tijdens de pluk bewijzen. Hier hebben ze bij Bodegas Nabal een heel jaar op gewacht. De strenge natuur heeft haar voorjaarse hagel op het domein gebombardeerd en nu mag geoogst worden wat nog van de trossen rest.
Bekijk de druiventrossen als bodybuilders, met brede schouders en een steeds smaller wordende taille. De ongespierde scharminkels knippen we ook, maar laten we op de grond liggen voor de passerende reetjes die ook wel eens een gefermenteerd druivensapje lusten. Flessengeluk voor de dieren! Tot slot binden we oude wijnstokken op tot bush vines, waarbij het bladerdek als een paraplu beschermt tegen de hitte.
De grandeur en beste wijn van de wereld bij Finca Villacreces
De queeste naar de ultieme geest in de fles zetten we verder bij Finca Villacreces, een werkelijk schitterend domein met de chiqueste oprijlaan van allemaal. Met een pipet in de hand doe ik een eerste gooi naar Vino Del Mare. Ben maakt een Roelandia. Ja, onze wijn mag onze eigen naam dragen. Het hard labeur van mijn sleetse stadshandjes wordt hier omgezet naar geheimzinnige alchemie. Ik leer vandaag wijn blenden door verschillende versies van de Tempranillo te mengen tot ik de juiste mix heb gevonden: van fris en fruitig tot vol en complex. Klinkt als mijn geliefde na een nachtje stappen.
Het proces van wijn maken zit ‘em in de details van de compositie en het geduld voor een tijdloze traditie. Goud heb ik niet meteen gesmeed, maar mijn kwikzilveren glaasje Tinto Yannicko moet niet onderdoen voor de Tinto Fino.
Om mezelf te belonen koop ik hier ook een paar flessen van de Pruno, een te pruimen flesje rood van onder de twintig euro dat recent werd uitgeroepen tot beste wijn ter wereld door de goeroe der gorgelaars: Robert Parker. Gloekgloek!
Portia Winery, James Bond ware trots geweest
Na flitsbezoekjes aan Dominio del Pidio en Dominio de Cair, naderen we onder een Spaans zonnetje alweer ons laatste domein van de trip: het futuristische gebouw van Portia Winery, ontworpen door Foster & Partners. Ze kappen de druiven bovenaan in de architecturale ufo waarna de zwaartekracht haar werk doet. Ecologie is het modewoord hier, seniorita’s. De juiste uitleg over het hele proces ben ik vergeten, want wij mochten samen met de boeren, druivenplukkers en wijnalchemisten het oogstfestival in Aranda de Duero vieren, olé! De nacht is nog jong, en zo zijn wij.
Wat maakt je wijnvakantie nog leuk in Ribera del Duero?
- Fietsen in de wijngaarden van Portia Winery, Finca Villacreces en Bodega Nabal
- Een ballonvaart over de uitgestrekte wijngaarden in de vroege ochtend
- Eten in El Taller: een chef met twee sterren aan het firmament. Ik wou dat ik twee magen had om hier te blijven dineren.
- Peñafiel Castle en Peñafiel Plaza del Coso voor wie de buik vol heeft van wijn en wil galopperen op een authentiek plein waar men stierengevechten houdt, met het wakende kasteel op de achtergrond.
Lees ook: Bezoek de Route du Vins in de Elzas
Andere wijndomeinen die in Ribera del Duero te bewonderen zijn
- Lagar de Isilla Winery
- Cillar de Silos
- Dominio del Pidio
- Portia Winery
- Condado de Haza
- Finca Villacreces
- Arzuaga winery
- Bosque de Matasnos
- Bodegas Nabal
- Pago de Carraovejas
- Mélida Wines
Zin in meer vakanties in Spanje?
Hier alvast een beetje inspiratie om je vakantie naar Spanje nog meer kleur te geven. Hier alvast inspiratie voor een heerlijke vakantie onder de Spaanse zon.
