Route du vin is een route van ongeveer 170 km lang die kronkelt door de Elzas.
Onderweg passeer je dartele dorpjes, landschappen met burchten en kastelen, beroemde wijnsteden en zeer belangrijk: de lokale wijnboeren, want what’s in a name #routeduvin. Zin om lekker te wijnen tussen de petanquebanen tijdens een unieke roadtrip? Keep on reading en ontdek samen de wijnstreek in de Elzas!
In 2023 bestaat Route du Vin 70 jaar. Meer redenen hebben we niet nodig om de route te testen. Op slecht 4 uur, vanuit Limburg, ben je midden in de Elzas. Dat is even lang als een volle playlist met Franse chansons en plaspauze of twee. On y va, la douce France. Wij lichten onze favo-franse hotspots die we passeren onderweg voor jullie uit.
Verblijven doen we in Soultz-les-Bains, bovenaan Route du Vin. In het dorpje zelf is niet veel te beleven maar het vormt de ideale thuisbasis om de route te ontdekken. We ontvingen in onze AirBnB een routekaart, ook verkrijgbaar bij ieder toeristisch punt in de buurt. Een absolute must als je Route du Vin gaat ontdekken. Want we rijden, lekker oldschool, op borden en een portie goed gevoel. Enkel nu en dan, gaat de gps aan want de straatjes zijn soms echt klein en mijn co-chauffeurschap niet altijd optimaal. Tussen de wijngaarden rijden we, zoekend naar parels in het wijnlandschap.
Een citytripje naar de Kerstman
De eerste stop die we maken is Strasbourg. We stoppen hier direct na onze 4 uur lange autorit. Ik heb nood om mijn benen te strekken, cultuur op te snuiven en iets lekkers te eten.
Bij het binnenwandelen in Strasbourg wordt het al duidelijk. De Duitse grens is wel écht nabij. Een kaasplankje eten zit er helaas niet in. Bij het restaurant waar we ons zetten komt een vrijwel Duitse kaart onze richting uit. We hebben de keuze uit Flammkuchen of Spätzle. Beiden klinken naast allesbehalve Frans, ook totaal onbekend, maar blijkbaar zijn het toch traditionele ‘Elzas gerechten’ overtuigt de ober me. Ik ga voor de Flammkuchen en krijg een dunne krokante pizza met topping spek en Munsterkaas. Mijn vriend, Maxime, neemt de Spätzle en krijgt een pasta achtig gerecht o.b.v. deegwaren voorgeschoteld. Beide heerlijke gerechten! Nu, veel keuze ga je waarschijnlijk niet hebben, de traditionele keuken overheerst de kaart.
Energie opgedaan en klaar om Strasbourg te ontdekken. We snuisteren door de gezellige Strasbourgse straten. Hoewel kerstmis nog ver weg is, hangt een gezellige winterse sfeer in het centrum. De ene kerstwinkel na de andere passeert ons pad. Peperkoekenmannetjes à volonté en de zotste kerstballen: als kertsfan ben ik in mijn nopjes. We snuisteren verder in de straten. Vooral de wijken La Petite France met zijn schilderachtige huisjes en Le Quartier de la Cathédrale met de indrukwekkende kathedraal omringd door grootste pleinen zijn de moeite waard.
Le Mont Saint-Odile: dauw over een heilig landschap
Le Mont Saint-Odile is een bergketen die vooral bekend staat om het klooster dat boven op de berg pronkt. Via een kronkelige weg, die niet voor gevoelige magen is weggelegd, komen we aan op de top. Ik nam ontbijt van een bakker uit de buurt mee, de viennoiserie in Frankrijk is om van te watertanden, en wil hier de dag starten. Tal van busjes staan alvast op de parking aan de ingang. Het klooster is een gekend bedevaartsoord, de beschermheilige van de Elzas staat boven op het klooster en waakt heilig over het gebied. Met ons ontbijt in de hand wandelen we het klooster binnen, rechtstreeks naar de tuin. Het volk dat op de parking stond, zit in het klooster. Rustig gaan we de tuin binnen. Een ontwakend landschap lacht ons toe. De mist parelt over de Vogezen, een romantische start van de dag.
Kayserberg & Riquewihr: Een architecturale kleurboek vol charme
Een van mijn ‘guilty pleasures’ is gezellige dorpjes ontdekken. Geloof me, Route du Vin is de ideale route als je graag verborgen parels zoekt! Een van die parels is Kaysersberg. Een eerder toevallige stop, waar ik toch wel heel blij mee ben. Bij het uitstappen van de auto valt de kleurenpracht me direct op. Een eclectisch kleurenpalet dat naadloos aansluit bij het charmante dorpje van pakweg een straat of drie groot. We nemen een pretzel ‘on the go’ en laten ons leiden door de rivier die kronkelt door de straten. Je kan naar boven wandelen voor een uitzicht vanuit het kasteel, wij gingen voor een ietwat andere activiteit. Peperkoekenmannetjes spotten van wel bijna één meter groot in de lokale shops.
Riquewihr is iets gekender als Kayserberg en vormt ook een stop op onze route. Na een parking te hebben gevonden wandelen we het dorpje binnen. Verschillende wijnzaken wachten ons op, je zit hier dan ook in het hart van de wijnstreek. We proeven een wijntje en starten daarna een stevige wandeling over de kasseien die kronkelen door de kleine straatjes.
Ridderverhalen opsnuiven in Haut-Koenigsbourg
Iets dat me al opgevallen is, is dat bijna op iedere top van een berg wel een kasteel of burcht staat. Ik duid een kruis op onze routekaart aan bij Haut-Koenigsbourg, want dit exemplaar domineert de Elzas en ik ben zeer benieuwd welke ridderverhalen hier schuilgaan. We rijden een steile kronkelige weg op. Mijn gps instructies vallen mee, er is maar één weg naar boven waardoor ik van het uitzicht kan genieten. Met de ramen naar beneden juich ik de fietsers toe die de moed hebben de berg te beklimmen, want langzaamaan stijgen we naar 757 meter. Bovenaan wacht een panoramisch uitzicht op ons aan de voet van het kasteel. Je kan het kasteel voor een kleine toegangsprijs bezoeken waar je dan de kamers en torens ontdekken die een geschiedenis met zich meedragen. Met een aangenaam zonnetje op ons gezicht kozen we voor een wandeling rond het kasteel met een afsluiter op het panoramisch terras.
Little Venice met een vleugje Duitsland in Colmar
Wie zoekt naar een kleine portie Italië kan terecht in Colmar. Hier vind je ‘Klein Venetië’ waar gondels over het water varen. Ik voel me hier echt op vakantie. Je wandelt in een decor dat van vele werelden thuis is, want ook hier is die Duitse invloed voelbaar in de gebouwen. Tal van restaurantjes zijn gelegen langs het water en geven je een andere kijk op de stad. Wij gingen voor een poké bowl die we als echte locals op een bankje aan het water naar binnen smikkelen. De zon straalt heerlijk op ons, en bij het naar boven kijken merk ik op dat de dakpannen een mozaïekachtig kleurpatroon bevatten. we ontdekken nog enkele lokale winkels in de verschillende buurten van Colmar en zetten ons avontuur verder.
Van Rödelen tot bergbeklimmen
Route du vin sluit aan op een andere gekende route die ook door de Elzas loopt, Route des Crêtes. Na tal van lokale snacks te hebben geproefd en dorpjes te hebben ontdekt, komt deze portie natuur als geroepen. Route des Crêtes loopt dwars door de bergen van het Vogezenlandschap. We doen de ramen van de auto naar beneden, en genieten van de stilte die hier in de omgeving hangt. Naarmate de auto klimt, verbreedt ons zicht. De ene haarspeldbocht na de andere volgt elkaar op en voor ik het doorheb, klimmen we naar 1055 m hoog. Ik zie een rodelbaan in de verte en kan het niet laten om deze te gaan uittesten. Heel enthousiast stap ik in het karretje om dan aan 40 km/u door een parcours geslingerd te worden. Misschien komt het omdat ik de rem niet had aangeraakt, maar dat karretje gaat echt snel. De voorbijrijdende mountainbikers stoppen even om mijn gegil vast te leggen op beeld. We stappen terug de auto in en rijden een stukje verder naar Le Lac Blanc. Ik heb mijn wandelschoenen aangetrokken want deze berg gaan we beklimmen. Bij het plaatsen van de auto op de parking kiezen we voor de route die rechts gaat, stijl omhoog. Ik ben zelf geen bergbeklimmer of fervente wandelaar, maar goede wandelschoenen zijn wel een must want in het begin word je even uitgedaagd. Na een beklimming, wacht een panoramisch uitzicht op je: het meer blinkt als een spiegel tussen het bergachtige landschap.