Rotterdam, appeltaart en windmolens
Rotterdam is modern in architectuur, vanwege alle oorlogsverwoesting, en hipper van geest dan grote broer Amsterdam. Hier moet je zijn voor appeltaart onder de Euromast, de windmolens van Kinderdijk en de dynamische wereldkeuken. De peuter zag, klom en overwon. Ontdek Rotterdam zoals wij dat deden, peuter inclusief.
De Euromast, een hoogtepunt
We staan op honderd meter hoogte met Rotterdam aan onze voeten. Een futuristisch plaatje, met wolkenkrabbers die naar onze tenen grijpen en hangende bruggen over de brede rivier als hangmatten voor de reuzen. Af en toe vaart een cruiseschip, platte grindschuit of pannekoekenboot voorbij. Mijn geliefde en onze peuter gaan ook door de laatste deur, naar een draaiende carrousel die hen kirrend van plezier tot op 185 meter hoogte brengt. Ik sta al te wiebelen op mijn benen en laat deze extra attractie wijselijk aan me voorbijgaan.
We bevinden ons op de Euromast, een toren in de vorm van een netwerkantenne aan de rand van het museumkwartier. Met de lift ga je in vijf tellen tot halverwege, en dan kan je plaatsnemen in de Euroscoop, een soort Efelingiaanse bezienswaardigheid die een driehonderdzestig graden uitzicht over Rotterdam biedt, begeleidt door een licht- en geluidsshow. Halverwege wordt het glas onder je voeten doorzichtig en trekt de diepte aan je. Het is het sluitstuk van een duizelingwekkende trip door Rotterdam met een peuter die 7/7 en 24/24 entertainment vraagt en krijgt.
Moderne architectuur & Hotel Not Hotel
Deze Nederlandse stad spreekt me sowieso meer aan dan toeristenmagneet Amsterdam. Rotterdam is moderner in architectuur, vanwege alle oorlogsverwoesting, en hipper van geest. Je hebt het idee dat je in een reusachtig Antwerpen bent beland, of komt dat door de havengeest die hier rondwaart?
We verblijven voor deze trip in Hotel Not Hotel, een designhotel naast het centrale treinstation. Antwerpen ligt maar een treinreis van een dikke zestig minuten ver, je bent er zo. Zeker met een peuter die graag zijn akke-akke-tuut-tuut oefent. Onze kamer ligt naast een verticale zwembadsimulatie en achter het hoekje zit een snoephuis. Je hoort hier geen treinen, wel af en toe een stommelende nachtbraker of verdwaalde tuinkabouter.
Met de waterbus naar Kinderdijk
Het eerste wat we ’s ochtends doen is de waterbus nemen naar Kinderdijk, een smooth ride van veertig minuten naar een Nederlandse klassieker en UNESCO-werelderfgoed. Onderweg naar het eeuwenoude windmolenpark aan wal krijg je een uitstekend beeld van de ambitieuze skyline. In Kinderdijk is het een komen en gaan van Amerikaanse en Aziatische toeristen, maar nergens voel je de hete adem van het massatoerisme.
Dat ligt aan de fabuleuze vergezichten en reusachtige wolkenpartijen die vanachter de klassieke windmolens opduiken. In de molens zelf leert de peuter al snel spelenderwijs over het leven van weleer en het watermanagement van morgen waar de Nederlanders zo terecht trots op zijn. Meer dan indrukwekkend, en wandel zeker tot aan de laatste molen waar een kleine boerderij van vroeger te vinden is. Onze peuter zorgde ervoor dat geen enkel geitje, konijntje of kippetje met lege maag op stok ging.
Goddelijke pizza, kroket loketten & kubussen
Wij aten tijdens ons weekendje weg afwisselend bij Old Scuola (goddelijke pizza’s, Italiaans gesproken, microbrewerycraftbeers-style) en Little V (erg Europese versie van Zuid-Vietnamese keuken en duistergezellig Boeddha-interieur).
Bij Old Scuola heb je op de eerste verdieping in de open fabriekshal met grote ramen een excellent uitzicht op de schotelgrote deegmanen die zich wentelend zonnebranden aan het vuur van de twee grote pizza-ovens. Met stip op nummer één de beste pizza’s die we tijdens een weekendje Rotterdam in oktober aten. Bij Little V namen we een mocktail-cocktail combo met mini loempias opdat de kleuter nog eens moord en brand kan roepen: ‘pikant’! De traag gegaarde lamskotelletjes keken me iets te schaapachtig aan terwijl mijn partner haar noedels met buikspek sloeberde. Het kind kon naderhand geen appelsap of pap meer zeggen.
Vlakbij Little V bezochten we ook nog de befaamde kubuswoningen en Markthal, waar een uitstekende Aziatische supermarkt verscholen zit en we Het Kroket Loket probeerden, alleen al voor de naam. Om de hoek van de Markthal zit dan weer het Maritiem Museum waar kinderen in kleine zeepkistjes het ruime sop kiezen, en waar de volwassenen marineren in drijvende en op hout gestookte ‘hottug’ hottubs van een boot genaamd Vessel 11. Dat zag er een aanrader uit. Voorlopig houden we onze kleren nog aan.
De Kunsthal en Park
Vooraleer we op zondag in zeven haasten de Euromast beklommen, bezochten we ook nog de Kunsthal in het museumpark voor de indrukwekkende overzichtstentoonstelling van de Chinese dissident en kunstenaar Ai Weiwei. Met zijn maatschappijkritische Lego-werken en herinterpretaties van de Chinese dierenraam ook ontzettend kindvriendelijk. Lunchen doen we in het omringende Park, dat met zijn vele ganzen, boompatrimonium en laatste wespen van het seizoen een gratis uithangbord is voor het gouden oktoberlicht. De borrelkaart en het taartenassortiment van Dudok zetten ons weer op de juiste weg.
Rotterdam kort samengevat
- Hotel Not Hotel is een aardige plek met een hoek af, maar in the end niet zo kindvriendelijk. Wel perfect voor jonge stadssprinkhanen en oude designlovers.
- Euromast, Kunsthal en Kinderdijk zijn echte kinderdromen. Maar het gratis orkestje van oude rockers dat voor de Markthal de ziel uit het lijf stond te spelen stal voorgoed het hart van de peuter.
- Lunchen bij Dudok of Markthal, dineren bij Old Scuola en Little V. Ons voornemen is volgende keer het Oude Westen te verkennen.
- Wij moeten nog eens terug, that’s for sure.