Staycation met hoofdletter S.: kamperen in je eigen tuin

Op vaderdag 2020 kreeg ik van mijn vrouw een tent cadeau. Als u dit interpreteert als “oei, ze wou u buiten zeker?” dan raad ik u aan om de hand in uw eigen relationele boezem te steken. De enige juiste interpretatie: Ik vind kamperen leuk, mijn vrouw minder, maar ze gunt het mij wel, zeker in mijn hoedanigheid als papa. Tijdens het Nationaal kampeerweekend was het eindelijk van dattum.

Staycation met de hoofdletter S, kamperen in eigen tuin. Het idyllische van de buitenlucht gecombineerd met het comfort der kakken op eigen toilet, kan het beter? Volgens dochter Joske (4) alvast niet.

Kamperen: een hobby met minimaal budget, maximale pret

Een nieuwe hobby starten of een oude nieuw nieuw leven inblazen kan een kostelijke affaire zijn. Pakweg professioneel DJ, racepiloot of fotograaf worden vergt vaak een aanzienlijk investeringsbudget. Het risico der onkunde of onwil moet je er vaak bijnemen. Kamperen als hobby daarentegen is even laagdrempelig als een tentje zelf. Even passeren in Decathlon en hatsikidee met een klein budget heb je al meteen een mooi startpakket.

Tussen Vaderdag en 10 juli ging er geen dag voorbij of Jos riep dat ze met haar papa in tent ging slapen. Moesten ons niet braaf aan de lockdown hebben gehouden, heel het dorp had het geweten.

Staycation met hoofdletter S: het dagboek van een thuisblijver

Vrijdag 10 juli. 14u. Joske en ik zetten de tent op. De jongste zoon, Gust (1,5 jaar), dartelt rond in de tuin en is vooral geïnteresseerd in schommels en glijbanen. Twee activiteiten waarbij mijn hulp helaas nog gewenst is. Ik kan maar denken: “vergeef deze jonge naïeveling, zijn focus is fout, kortzichtig, maar ooit zal hij ook klaar zijn voor de tent en dier geneugten.”

14u05. Joske zit op het juiste spoor. Als complete leek in de kampeerkwestie doet ze een herkenbaar ongemakkelijke poging het correcte taalregister te hanteren. “Papa, ik zal wel zelf de dingskes invijzen,” begint ze vol zelfvertrouwen. Ik reik haar de hamer aan om de haringen in de grond te kloppen. Ik versta mijn kind. Op dit moment snappen we elkaar. Ik haal voor haar het comfortabele kussen van onze tuinset. Zelf neem ik genoegen met een rudimentaire matje dat me vroeger hielp. Spoiler alert: de voorbije jaren sliep ik niet in een tent -ik was namelijk zo meurg als stoofvlees- ik lag in coma. Dat zal me nog zuur opbreken die nacht.

19u: Het is eindelijk bedtijd. We nemen afscheid van mama, ik zeg dat ik haar altijd graag heb gezien, voor het geval moest er ons iets overkomen in de tuin. Omdat ik Jos het kampeergevoel zo echt mogelijk wil laten ervaren, gaan we voor een laatste maal binnen nog eens kaka doen. Voor het geval dat. Maar Jos moet niet kakken. Dus ik zweer mijn beterhelft plechtig dat ik niet meer binnenkom, het is alsof we echt op congé zijn. Mijn vrouw kent me beter dan ikzelf en lacht in haar vuistje. Tot zo zegt ze.

19u06 : Fuck, het is warm in die tent seg. Flexibiliteit is alles in een ruwe omgeving als een camping. We leggen ons buiten op de deken om een een boekje lezen, snel geschakeld, Sami, mooi zo, afkoelen bij lectuur. Nonchalante inpakker die ik ben, ik had geen boekje bij.

19u08: Het hoongelach kent geen grenzen. “Alee nu kom ik echt niet meer binnen hé vrouw! Geniet van je avond zonder man en dochter,” besluit ik met enige schroom.

19u11: Jos moet kakken.

19u25: Nog steeds te warm. Het boekje heb ik al 2 keer gelezen.Welk kind gaat er nu ook om 19u slapen? Haja het mijne. We verplaatsen de tent naar de schaduw. Makkelijk versleept, dat wel. In plaats van dochterlief rustig te begeleiden naar dromenland, is ze nu volop bezig met heel de tuin te herinrichten.

19u47: “Papa, ik vind het echt te spannend.” Het is alsof ik mijn kind vrijwillig een kilo suiker gaf. De pretoogjes. Met zichzelf geen blijf weten. Ik geniet er stiekem ook van. Ook al wordt het een lange nacht. Dat denk ik wel.

19u55: “Papa, ga maar buiten zitten met je pintje. Ik ga nog even rustig spelen en val zelf wel in slaap.” Ik voel me heel trots op mijn dochter, zo zelfstandig, empathisch aanvoelen dat ik mijn Rochefort echt wel had verdiend,… Bijna rust!

20u25. Mijn vrouw zwaait door het raam. Al gesticulerend vraagt ze of Jos slaapt. Ik knik twijfelend. Ik denk van wel. Mijn vrouw kijkt vertederd. Ik doe eindelijk mijn Rochefort open.

20u37: “Papa, mag ik in de tuin pipi?”

20u45: “Papa, ik wil wel slapen, maar ik kan niet. En ik moet, want anders ben ik morgen te moe om nieuwe dingen te leren fluiten.” Ik ben nog altijd fier op haar dat ze prioriteiten op een rijtje heeft, maar ik voel toch ook enige ergernis. Ik kruip bij haar in de tent.

20u50: Opeens is de kilogram kampeersuiker uitgewerkt. Ze slaapt. Ik heb het altijd al een ultiem ouderlijk moment gevonden, er zijn als ze in slaap vallen. Hoe evident ze het vindt om naast mij in slaap te vallen. Het beeld van geborgenheid. Maar in een tent voelt het net veel grootser aan. Ik voel me een goeie papa.

21u05: Rochefort numero uno is op. Op de achtergrond speelt Black Box Revelation op de Zomerbar in Werchter. De laatste keer dat ik die zag was op de camping in Brazilië van de Rode Duivels. De cirkel is rond. Mijn doosje Pringles ook. Er is niet veel veranderd, alleen hadden ze in Brazilië geen Rochefort.

23u: Rochefort numero 3 is maagsap geworden. Ik lees het boek “Je luistert niet,” want naar ’t schijnt heeft mijn vrouw blijkbaar ooit eens gezegd dat ik niet luister. Ik luister naar mijn biologisch klokje en ga ook slapen. Jos ligt heerlijk te knorren. Ik vlei me er naast. Nou, dat wordt heerlijk slapen onder onze dubbele dons. Ik ben jaloers op haar matras.
2u: Verdoemme, mijne rug doet pijn. Rochefort te weinig gedronken of toch maar de schuld op het matje steken? Ik probeer stiekem bij Jos op haar matras te kruipen.

5u: MIJN RUG. WAAROM? Ik hoop dat Joske snel wakker wordt van de koude, zodat we binnen kunnen gaan. “Jos had het kou,” zou ik dan zeggen, eeuwig verzwijgend dat ik de lafaard was, met de tere rug. Maar Jos wordt niet wakker.

6u: Jos gaat wakker worden, zoals elke ochtend, iets na 6u. Mijn rug recht zich. Maar Jos wordt niet wakker. Hoe zalig ligt die te slapen? Ik weet niet of ik meer last heb van jaloezie of van mijn rug.

7u: Joske is eindelijk wakker. Ze heeft naar eigen zeggen zalig geslapen. Wrijf het er maar in. Beginnersgeluk! We gaan rustig naar binnen, zetten koffie voor mij en melk voor haar. Terwijl ze zich akelig snel terug aanpast aan de realiteit en comfort van de living. Ik ga ondertussen online op zoek naar de eerste uitbreiding van onze kampeerset: een goede luchtmatras.

Lees ook: 284 kilometer wandelen langs de Schelde

Glamping in België: huur je eigen Major Bell Autentic Glamping Tent

De campagne #nationaalkampeerweekend ism met Decathlon