De laatste persconferentie van Sophie. Ze deelt mee dat de bubbel samen met de hoop drastisch wordt teruggeschroefd. Terug naar 5, u passeert niet langs start. Enig lichtpuntje is volgende legende die ter mijner oren komt: jeugdvriend Jelle heeft nog één plek vrij in zijn bubbel.
Kijk, iedereen heeft behoeften. Vaak wordt eten bij drinken gezet en vriendschap bij liefde. Zelf pair ik vriendschap liever met drinken. Daarom solliciteer ik deze week bij jeugdvriend Jelle om in zijn finale bubbel van 5 te geraken. Want een staycation is pas een staycation als je vrienden in je bubbel hebt.
“Hoe vroeg?” is het antwoord op de vraag of we afspreken. Positief omdenken heet dat. Jeugdvriend Jelle is er een kei in. Plaats van het gesprek: De Jeeskesboom. Net daar. Daar waar ik op 2 januari 2020 het leven nog rooskleurig zag. Zelden ben ik zo nerveus als ik binnenstap: met al die mondmasker ben ik in de war of ik hallo Sally of hallo Michel moet zeggen. Het blijkt Michel te zijn. Ik zet me neer en bestel een witbier uit en vernoemd naar de gemeente Hoegaarden. “Happy hour?” vraag ik wanneer Michel twee witbieren die de perfectie benaderen, voor mijn haakneusje neerzet. “Neen, Jeugdvriend Jelle is ook net daar.” Michel wijst uit het raam. Ter hoogte van wat vroeger de Pousse Café was en de Pizzaplek van Ali, zie ik hem naderen. Oh, hopelijk geraak ik in zijn bubbel. Ik maan mezelf aan tot kalmte, neem snel een slok van het witte goud, doch mijn bloeddruk neemt ongezonde verhoudingen aan. Ik heb al lang geen mensen meer gezien, laat staan vrienden.
Jeugdvriend Jelle is, zoals hij het zelf zegt, de ideale drempel-escorte. Heb je het moeilijk met om het even wat? Geen nood, praat met jeugdvriend Jelle en hij helpt je over de drempel. Zijn kennis is even wijdverspreid als het coronavirus zelf, doch geniet een betere reputatie. Ook al is hij een bewuste jonkman, die in alle vrijheid geniet van zijn rust en in alle rust geniet van zijn vrijheid, toch heeft hij ook legitiem relatieadvies in petto. Hoe komt hij aan die onmogelijke kennis? Wekelijks in café Jeeskesboom zitten werkt helend. “Je hebt voor een reden twee oren gekregen en maar 1 mond,” lacht hij me toe. “De oren zijn om te luisteren, de mond om witbier te hijsen.” Urenlang hoort hij in de Jeeskesboom persoonlijke gesprekken passeren. Tussen geliefden, ex-geliefden en alles daartussen. Volgens een ruime schatting heeft hij al meer therapeutische uren op de teller staan dan Nina Mouton, Rika Ponnet en Dr Phil samen. Wat heb ik hem te bieden? Welke meerwaarde bied ik hem? Geen, maar dat antwoord is zalvend, omdat de vraag fout is. Vriendschap valt niet economisch samen te vatten.
Jeugdvriend Jelle is, zoals hij het zelf zegt, de ideale drempel-escorte.
We drinken twee witbieren per uur, meanderend op het ritme van de moderne man. We klokken om 1 uur af op 10 stuks per kop, nadat we nog een obligatoire pest-whatsapp sturen naar een Antwerpse vriend. Iets met avondklok, gekke selfie erbij, verwensend tekstje en dan een aangename stilte na het gegniffel. Ik heb normaal geen vrienden in Antwerpen, behalve om ze te pesten met het grondwettelijk onrecht dat hen is aangedaan. Ook jeugdvriend Jelle geniet zichtbaar, zijn bubbel wordt haast zichtbaar.
Tussen witbier 7 en 8 praten we over politiek, leve het principe der sociaaldemocatratie, pek en veren voor de povere uitvoering ervan. We imiteren Louis Tobback, waarbij ik het steevast houd op het legendarische zinnetje “Tina, naar binnen.” De truuk is om de “r” als een “g” uit te spreken, wat nasaal doen. Jeugdvriend Jelle gooit er ook nog wat politieke kennis bovenop. Ik ben al langer gestopt met te proberen. We zien Marc van Ranst passeren. Een andere cafécollega roept “hier, de Marc si!”
Vooralsnog zit ik nog niet in de finale bubbel van 5, maar ik mag wel tot het einde van de maand op proefperiode. Daarna evalueren we met een aan de zekerheid grenzende waarschijnlijk verder bij een fris glas witbier.
Tussen witbier 9-10, net na middernacht dus, loopt de avond ten einde. We zijn getuigen van ongemakkelijk geflirt. De geflirte kan naar huis met de gedachte dat corona, en enkel corona, roet in de seksuele appetijt gooide. Het vooruitzicht van die eerste nonchalante streel van de flirteuse zal ongetwijfeld nazinderen. Het sollicitatiegesprek loopt op z’n einde. Vooralsnog zit ik nog niet in de finale bubbel van 5, maar ik mag wel tot het einde van de maand op proefperiode. Daarna evalueren we met een aan de zekerheid grenzende waarschijnlijk verder bij een fris glas witbier.
