Net zoals de jogger die een hartje tekent op zijn Strava-profiel, zijn we vandaag creatief. We verzinnen geheime plannetjes om bubbels met elkaar te verbinden en plannetjes om bubbels met elkaar te drinken. En terwijl je tuinhuis blinkt bij de ondergaande zon en je vloekt op Jeroen omdat je het Dagelijkse Kost-menu intussen vanbuiten kent met je neus dicht, verraden de lege pot vernis en je afgevinkte to-dolijst dat het tijd wordt voor nieuwe plannen.
Al zestig maal op rij – and counting – klitten de dagen ellendig traag in elkaar. We leven in de zetel turend door het raam, zonder plannen in gemeenschappelijke agenda’s of vooruitzichten naar mojitos op vrijdag zestien uur. Terwijl jij, met obligatoir mondmasker, stap voor stap en verder en verder het huis uit sluipt, blijven je reisplannen achter in een dichtgetimmerd kot van isolement.
Op die lege pot vernis staat ‘gemaakt in Nederland‘, hij mocht blijkbaar wel de grens nog over. Ik denk aan een persreis naar Bergen op Zoom een jaar geleden, een herinnering aan wat een vorige wereld lijkt.
Toegegeven: ik keerde net terug uit Tulum in Mexico en zat met mijn hoofd al vol plannen voor een treinreis in Zwitserland, veel zin had ik niet om naar Nederlands Brabant te vertrekken. Wat is er nou leuk aan een tripje Bergen op Zoom, terwijl de rest van de wereld aan je voeten kietelt?
Toen, dat is intussen een volledig jaar, een ellendig lange lockdown en een persreis die me lik op stuk gaf, geleden. Bergen op Zoom leerde me dat er ook dicht bij huis een hele wereld voor het grijpen ligt. Dat slechts één grens oversteken vaak voldoende kan zijn om tot de kern van waarom wij reizen te komen: het ontdekken van nieuwe culturen en het ruiken van nieuwe plekken.
Bergen op Zoom leerde me dat er ook dicht bij huis een hele wereld voor het grijpen ligt.
Bergen op Zoom, vat vol geheimen. Wist je bijvoorbeeld dat er elke week zo’n 7500 platte tieten over de toonbanken rollen in bakkerij Groffen en dat je oesterzwammen in een geheim winkeltje onder de grond kan kopen? En dat ongeveer iedereen elkaar altijd begroet in het Krabbegat, want zo noemen ze Bergen op Zoom ook wel eens? Of dat er nog maar 3000 escaperoom-spelers erin geslaagd zijn om uit de Gevangenpoort in de oude stadswal te ontsnappen? Of dat de Bergen op Zoomers elk jaar compleet los gaan bij Carnaval, en dat zij dat dan vastenavond noemen, en al dagen op voorhand met dweilen rond hun nek gedrapeerd – ik verzin dit niet – van kroeg tot kroeg de nachten wakker houden door parades met tal van ‘dweilbands’? Dat wil je toch gewoon niet missen? Daar kan menig vrijgezellenfeestje nog een dikke punt aan zuigen. Daarvoor hoef je niet naar Rio of Las Vegas, maar gewoon naar de heimat van Marianne Vos: Brabant in Nederland.
Bergen op Zoom staat voor natuurlijke rust en wilde verhalen over piraten en zeemonsters. Dat eerste vind je in het natuurdomein van Fort De Roovere, waar een giraffentoren elke foto kleurt en je net zoals Marco kan lopen op het water. Het tweede in het Markiezenhof, waar de cultuurliefhebber in een prachtig decor zijn slag thuis kan slaan.
Plan je enkele dagen weg in Nederland?
Nederlands Brabant kan nog enkele troefkaarten spelen. Denk maar aan De Efteling, of het natuurschoon van De Biesbosch en de safaris in Beekse Bergen. Mies vertelt daar graag meer over.
Mijn persoonlijke favoriet? Prison Escape in Breda, een escaperoom waarbij je samen met een honderdtal andere spelers wordt opgesloten in een echte gevangenis en waar een meute onbekende acteurs je het ontsnappen proberen te beletten.
Maar ook Brabant zet momenteel haar mondmasker stevig op. Al kan je Brabant wel van thuis ontdekken. Ik haalde in hun quiz een mooie zeven op tien.
Lees ook: 284 kilometer wandelen langs de Schelde
Terwijl ik de lege pot vernis bij de rest van een alweer overvolle lading glas klaar zet voor het containerpark, betrap ik mezelf op een subtiele glimlach. Of waarom het schone niet altijd ver weg moet zijn.
Vandaag zijn we creatief, morgen zijn we weg.
4 comments