We gingen een weekend citytrippen in de gekste pupil van Noord-Brabant. Noord-Brabant is dichterbij dan je denkt. Mijn relatie met mijn favoriete provincie van Nederland begon ooit als een snelle Tinderdate in Bergen op Zoom, groeide uit tot een shaky latrelatie in Tilburg en Breda, maar Eindhoven dwong me moeiteloos op mijn knieën.
Eindhoven is voor ons de lichtstad (al vinden ze die term niet meer zo goed passen bij hun hippe parel), niet zo ver van hier. Eindhoven is zelfs heel dichtbij.
Ik denk aan PSV en hippe koffiebars. Ik denk aan #newdutch en innovatie, Eindhoven gaat vooruit door het vruchtbare erfgoed dat de familie Philips achter liet. Ik waan me een gouden Luc Nilis als ik door de straten fiets. Ik glunder in Strijp-S waar pijpenstelen me niet tegen houden. Ik voel een Belgisch bourgondische vibe wanneer ik eet in Kazerne of Fifth NRE. In Nuenen maak je zelfs bij mooi weer een wandeling in het spoor van Van Gogh. Eindhoven is een groeiende stad verweven met frisse parken en een rivier met de naam als een witte hond uit een strip. De sterren van Piet Hein Eek, Theo Maasen, Philip Cocu of Frank Lammers schitteren in de stad. Hier brandt een licht dat nooit uit zal gaan. Eindhoven is een ode aan de perfecte citytrip.
Eindhoven was een blinde vlek voor mij.
Eindhoven was het station van aankomst in de vorm van een radiotoestel dat de gekste signalen uitzond. Al bestond het station al voor de radio.
Eindhoven was groot geworden door de Philips-broers die ook nog de cd en cassettebandje uitvonden.
Eindhoven was dus rijk geworden.
Eindhoven was de volksbuurt waar ik fietste met allemaal identieke volkshuisjes voor de werknemers van Philips.
Eindhoven was vroeger een sportveldje in het midden van die volksbuurt.
Eindhoven was nu het stadion in de vorm van een ufo voor Philips Sport Vereniging. Niet te verwarren met Evoluon, dat zelfs nog meer op een ufo lijkt.
Eindhoven was nu de helleketel van PSV-Feyenoord op een regenachtige zondagmiddag.
Eindhoven was de sportbar in het stadion waar je gewoon binnenloopt en plots sta je precies op het voetbalveld.
Eindhoven was echter het stadion door fietsen naar Strijp-S waar de oude Philips-gebouwen hippe lofts zijn.
Eindhoven was een ijsje met inktzwart hoorntje en een bolletje dat smaakt naar colasnoepjes.
Eindhoven was plots een draad aan een bril. Ik deed de VR-experience bij Enversed en schoot lasers op vliegende schotels en belegde hamburgers met twee vrienden.
Eindhoven was misselijk worden in de VR-versie van Mario Kart.
Eindhoven was binnenvallen in het indoor skateparcours en een mentale kick-flip maken.
Eindhoven was een glaasje Spumante en een pasta vongole in de Kazerne. Ik leerde er dat het maar een haartje scheelde of Eindhoven behoorde tot Vlaanderen.
Eindhoven was het design in Kazerne rond de Italiaanse tafel.
Eindhoven was Piet Hein Eek die van oude houtmaterialen nieuwe meubelen maakt.
Eindhoven was het atelier van Piet Hein Eek met een winkel waar we ons blut kochten en een hotel waar we ons suf zouden kunnen slapen. De Wunderkammer daar is een klein geheim, voor de geheime artist studio keer ik terug.
Eindhoven was ook hotel The Match, waar we ons echt suf sliepen, genoemd naar de lucifers die vroeger en masse in de stad gefabriceerd werden. It was a match.
Eindhoven was een cocktail tussen de piloten in de Vane sky bar met zicht op de windhanen en Jezus de waaghals. Het was een donkere regenwolk dichterbij zien komen en de zon zien doorbreken.
Eindhoven was een biertje bij de stadsbrouwerij aan de Dommel, een biertje dat zelfs voor een Belg nog naar een biertje proeft.
Eindhoven was de dommelende Dommel in de schaduw van het Van Abbe Museum.
Eindhoven was het innovatieve Van Abbe Museum waar je met een Permeke kan ruiken en een ander schilderij kan bevoelen. Een waar doolhof waar de lift zingt en een bezerende video van Laure Prouvost plots een krokussenparfum in je gezicht blaast alsof je in een VR Experience zit.
Eindhoven was immersive, open-ended en Instagrammable.
Eindhoven was de innovatieve spil der dingen.
Eindhoven was een stad van uitvinders en is een stad van uitvinders.
Eindhoven was een bewegende stad naar het verleden en de #newdutch van morgen.
Eindhoven was uiteraard ook het Van Gogh wandelpad rond zijn geboortedorp Nuenen dat ik helaas niet kon doen want het regende met bakken uit de lucht en ik was met de fiets sorry sorry sorry. Om de werken van Van Gogh en de op de plaatsen te staan waar hij impressionante schilderijen maakte kom ik zeker terug.
Eindhoven was een (vegan) worstenbrood met een sterretje bij Houben.
Eindhoven was Down Town Gourmet Market met oesters vooraf, een Vietnamees voorproevertje en het Indonesisch van Warung. Ik vergeet zijn traag gegaard buikspek en met pindasaus overgoten kippensatés van zijn leven niet meer.
Eindhoven was dankbaar, vriendelijk, goedlachs en gul.
Eindhoven was hard gaan, vernieuwing en de perfecte kruisbestuiving van design en technologie. In Eindhoven brandt de lamp. Philips is misschien verhuist, maar het museum schijnt haar licht over de rijke geschiedenis.
Eindhoven was uitbuiken in de dwaalstraatjes.
Eindhoven was doodnormaal en dichtbij.
Eindhoven was de gekste van allemaal.
Eindhoven is een licht van innovatie en creativiteit dat nooit uit zal gaan.
