Een rustieke houten loopbrug steekt een vijver over en leidt naar een schilderachtig bakstenen huis met een rieten dak, omringd door weelderig groene bomen - perfect voor een vakantie met kinderen na een magische dag in de Efteling of het verkennen van wat te doen in Nederland.

Goed leven in Brabant: Met een kleuter naar de Efteling en verder

Er zijn zo van die plekken die je voor altijd bijblijven. Gekleurd door de herinneringen van je kindertijd, belichaamt die plaats niet alleen pure nostalgie, maar ook perfect geluk. Meestal worden die plekken later genadeloos geconfronteerd met de harde realiteit van het volwassen leven en blijkt het toch niet zo magisch te zijn als je je het voor de geest haalde. Meestal. Want er zijn uitzonderingen: de Efteling is zo’n plek waar het kind in jou opnieuw tot leven komt. 

Een klein houten huisje met een met gras begroeid dak ligt omringd door groene struiken en bomen, naast een gebogen geplaveid pad onder een gedeeltelijk bewolkte hemel-een vredige plek, perfect voordat je kaartjes gaat kopen voor de Efteling of van plan bent om Heusden te bezoeken.
Overnachten in een van de gezellige huisjes in Het Loonsche Land

En wij hadden het geluk om de Efteling en Het Loonsche Land te mogen bezoeken met Sue, die met zijn enthousiasme geen blijf wist. Het begon al in de auto toen onze driejarige quasi non-stop vroeg of we “nu al bij de kabouters waren”. We waren onderweg naar een weekendje goed leven in Brabant, voor de zoveelste keer. Brabant bezoeken blijft mijn lievelingshobby in Nederland. We logeerden in het Loonsche Land, op wandelafstand van de Efteling, en ontdekten dit weekend hoe fijn het is om even nergens anders te moeten zijn dan samen hier.

Waar de magie écht begint

Wie ooit de Efteling binnenstapte als kind weet het nog: die kriebel in je buik, de eigenlijk best wel korte aanschuifrijen die toch eindeloos leken aan te voelen, een flard orkestmuziek ergens in de verte tot je daar ziet: de grote vijver met aangrenzend de Fata Morgana. Je knijpt jezelf in je arm en gelukkig besef je: het is geen luchtspiegeling. Deze herinneringen zijn onlosmakelijk met de Efteling verbonden en je beleeft ze elke keer opnieuw, deze keer door de ogen van je kind.

Onze Sue liep met grote ogen het Sprookjesbos in en fluisterde in mijn oor of de reus écht sliep (hij snurkte luid), wilde klimmen op de zevenmijlslaarzen en bleef minutenlang kijken naar de zingende paddenstoelen, als betoverd. “Ik wil hier nooit meer weg, papa” zei hij toen, nog voor we ook nog maar één attractie hadden gedaan. En gelijk had hij. Tot hij hoorde van Holle Bolle Gijs, die we meteen nu nu nu moesten gaan zoeken.

Lees ook: De Efteling bezoeken praktisch – alles wat je moet weten, tickets, de leukste attracties

Symbolica, de tovenaar en een koninklijk ritje

Het bijzondere aan de Efteling is dat ze in dit themapark perfect de oprechte verwondering hebben kunnen blijven combineren met innovatieve en tegelijk ook spectaculaire technologie. Daar is de nieuwe attractie Dans Macabre het perfecte voorbeeld van. Toen het oubollige maar ook wel stiekem legendarische Spookslot hiervoor baan moest ruimen, stootte dit aanvankelijk op protest. Maar nu de criticasters zelf deze duistere, theatrale belevenis met indrukwekkende decors, gotische muziek die je kippenvel bezorgt en een bewegend platform dat je – no spoiler– letterlijk alle kanten opstuurt, kunnen beleven, moeten ze één voor één hun ongelijk toegeven.

Als we het even niet over de Droomvlucht hebben, was hét hoogtepunt voor Sue Symbolica, of “het huisje van de tovenaar” zoals hij het noemde. Samen met hem namen we plaats in een magische gondel dat zich moeiteloos door paleishallen, geheime kamers en bibliotheken vol pratende boeken bewoog. Hij zat helemaal rechtop, handen op zijn knieën en met grote ogen nam hij alles in zich op. Toen we uitstapten kon hij alleen maar “nog eens?” zeggen. Al was die walvis wel even verschieten. 

Het Loonsche Land: slapen tussen de duinen, het water of in de bomen

Bezoekers met kinderen uit België kunnen we alleen maar aanraden om in het park zelf te overnachten, niet alleen omdat je zo (minstens) twee dagen in het land van fantasie mag vertoeven, maar ook omdat je zo een half uur eerder het park in mag. Geloof me, met een kleuter die om 6u ‘s morgens al vrolijk “wakker worden!” zingt, is dat een zegen. 

Wij verbleven in het Loonsche Land, wat absoluut heerlijk was: een cottage midden in het groen, houten muren, zachte bedden en een waterspeeltuintje vlak voor de deur. Dit laatste was zo leuk dat we Sue haast moesten overtuigen om naar de Efteling zelf te gaan.

Overnachten in Het Loonsche Land bleek eveneens een toverachtige belevenis te zijn: we kuierden via een kronkelend paadje dwars door het bos, langs stapstenen, boomhutten en speelplekjes. Geen haast, geen stress. Alleen vogels, bomen en de belofte van magie aan het einde van het pad.

’s Avonds, wanneer het park zijn poorten sloot en het stil werd in het bos, zaten we op het terras van ons huisje met een glaasje wijn, luisterend naar de krekels en spelende kinderen die precies niet om 19h in bed in moesten. Goed leven, inderdaad. We gebruikten daarbij de superhandige Efteling-app, die niet alleen ideaal is om wachttijden te bekijken of reservaties voor restaurants te maken, maar ook om de delivery-jongens naar je huisje in het Loonsche Land te gidsen. Geen chaos, geen gezoek. Gewoon genieten. 

Tussendoor: een kinderboerderij en paardrijden voor kleintjes

Op nog geen zes minuutjes rijden van de Efteling ontdekten we ook de idyllische kinderboerderij de Smulhoeve. Deze noemt zichzelf de gezelligste paardenboerderij (en glamping) van heel Nederland en eigenlijk kunnen we ze geen ongelijk geven. Iets met die Nederlandse bescheidenheid.

We hadden een ponyritje voor kleuters geboekt en zodra we aankwamen liep Sue recht naar de wei alsof hij er al jaren kwam. Hij kreeg een borstel in zijn handen en mocht zijn pony zelf klaarmaken: aaien, borstelen, knuffelen. Zijn ogen glommen van trots, zijn handen zaten al snel vol stof en stro, en hij praatte tegen zijn pony alsof het zijn beste vriend was. 

De begeleidsters waren zacht, geduldig, en duidelijk gewoon om met kleine kinderen te werken. Er heerste een gezellige drukte. De wandeling te paard (lees: pony op stap, kleuter er stralend op) ging langs een rustig padje rond de boerderij en duurde precies lang genoeg voor een eerste avontuur te paard.

Na afloop konden we nog even blijven hangen en Geer en Goor (de schattige hangbuikzwijnen), de honden Wies en Soof en de poezen, geiten, kippen maar ook alpaca’s bewonderen. Alles aan deze plek ademt eenvoud, liefde en het soort kindertijd waar we allemaal heimwee naar hebben.

Een verborgen parel, en de perfecte tegenhanger van het spektakel van de Efteling: hier geen magie uit lampen of luidsprekers, maar uit strobalen, warme neuzen en een pony die alles geduldig laat gebeuren.

Ontdek Brabant verder

Zandvlaktes, speeltuinen en koffie in de zon

Een omheind speelterrein in Brabant, perfect voor elke kleuter, met groene speelgoedauto's op zand op de voorgrond en omringd door bomen, hutten, schommels en kleurrijke speelstructuren onder een zonnige hemel - een sfeer die doet denken aan de Efteling.

Wie denkt dat het na een dag Efteling of een ponyritje welletjes is geweest, kent Brabant nog niet goed genoeg. Want op een steenworp van het park,  amper twaalf minuten rijden, ontvouwt zich een ander soort sprookje: dat van wind over zand, spelende kinderen en koffiedampen op een stampvol terras.

We trokken naar Grand Café Sands, een onverwachte parel aan de rand van het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen. De drukte nemen we er met plezier bij. Terwijl Sue zijn sandalen al uit trok bij het zien van de buitenspeeltuin (een paradijs van glijbanen, klimtoestellen, fonteinen, beekjes, bruggen, allemaal veilig omheind), installeerden wij ons op het ruime terras. De zon scheen, onze koffie rook naar de belofte van rust. Achter het gejoel van spelende kinderen hoorden we het ruisen van de bomen.

Wat deze plek zo bijzonder maakt, is dat het letterlijk aan de voet van de duinen ligt. Je hoeft maar een klein stukje te wandelen, achter de speeltuin rond het gebouw heen en dan via een houten trap omhoog, en plots sta je boven, met uitzicht over een van de grootste stuifzandgebieden van West-Europa. Alsof de wereld even alleen uit lucht, licht en zand bestaat. Bovenaan slingert een paadje zich door het bos, met af en toe een fietsbel of het ratelende wiel van een mountainbike. Maar verder: stilte. Ruimte. En een gevoel van vrijheid dat je alleen op zo’n plek vindt.

Voor kinderen is dit pure speeltijd. Voor ouders is het even ademruimte. 

Heusden: een vestingstad of een filmset?

We sluiten onze trip af met een uitstapje naar Heusden, een middeleeuwse vestingstad die zó charmant is dat je spontaan zin krijgt in een tweede koffie en een wandeling met je camera. Kindvriendelijk, overzichtelijk en vol mooie plekjes: oude stadsmuren, smalle straatjes, kunstgalerijen en boekhandels. 

We dronken een cappuccino op een zonnig terras, aten een ijsje bij de jachthaven, en wandelden over de vestingwallen met zicht op het water. Ook Sue liep vrolijk mee, turend naar de bootjes en roepend: “Kijk! Een molentje!”

Heusden is het soort plek waar je per ongeluk veel te lang blijft hangen. Waar je even vergeet dat je nog terug naar huis moet. Waar je denkt: hier kunnen we toch gewoon nog even blijven?

Tot slot: heimwee nog vóór je vertrekt

Op de laatste avond, terwijl we onze koffers weer inpakten en Sue in zijn pyjama nog een laatste sprookje voorgelezen kreeg, vroeg hij: “Gaan we morgen weer naar het huisje van de tovenaar?” En hoewel we hem uitlegden dat het eventjes zou duren voor we terug konden komen, fluisterde ik zachtjes tegen mezelf: ja, ooit zeker weer. En sneller dan je denkt.

Want sommige plekken laten je niet zomaar gaan. Ze nestelen zich ergens onder je huid. Je rijdt weg met modder op je schoenen, zand in je jaszak, en een hoofd vol beelden: een slapende reus, een kronkelpaadje door het bos, een cottage onder de bomen, het gerinkel van een muziekdoos in Symbolica of de fanfare van Carnaval Festival. Paaah-papah-paaah-pa-pa pam pada dam dam dam.

En dan weet je: dit was meer dan een uitstapje. Dit was het goede leven in mijn dikke vriend Brabant.

Praktische tips voor Efteling, Loonsche Land en Heusden

  • Verblijf: Efteling Loonsche Land – cottages en hotelkamers, inclusief toegang tot het park en een half uur vroeger binnen.
  • Park: Efteling – vergeet zeker Symbolica, Dans Macabre en het Sprookjesbos niet.
  • App: gratis te downloaden, ideaal voor wachttijden, reserveringen en eten bestellen.
  • Kinderboerderij & paardrijden: De Smulhoeve, reserveren is noodzakelijk voor ponyritjes (vanaf drie jaar)
  • Heusden: op ongeveer 20 minuten rijden van de Efteling. Parkeer aan de vesting en wandel het centrum in.

Tip: neem een regenjasje mee (voor het waterspeeltuintje en mogelijke sprookjesregen), wandelschoenen, en een beetje kinderlijke verwondering. De rest doet Brabant wel voor je.

Dit is een samenwerking met Visit Brabant